Seybr


Jednym słowem ktoś, kogo by można podsunąć Trumpowi jako pozytywny wzorzec.


Dlatego (m.in.) doczekał się takiego kultu ...

Zrobiłem sobie powtórkę DS9 "The Wire". Cóż, teoretycznie jest to prosta historia (zasadniczo bez B-plotu), w której miejscami (tam, gdzie dotykamy zagadek przeszłości Garaka) nie wiadomo ossochodzi (a więc trudno ocenić sensowność niektórych rzeczy jakie widzimy i słyszymy), brak też wielkich SFowych konceptów (choć małe, całkiem intrygujące, dostaniemy - mam na myśli koncepcję gatunku, który nie stworzył/nie rozumie pojęcia czasu, i szerzej omawianą w innym topicu filozofię literatury cardassiańskiej, w której za główną wartość uchodzi powtarzalność*), jednak śmiem twierdzić, że jest to DS9 w doskonałej kondycji, i Trek - w jednej ze swoich form - w całkiem niezłej, 3+/4 w skali Jammera.
Co o tym decyduje? Rozszerzenie obrazu świata ST o interesujące szczegóły - wspomniane mini-koncepciki, wrzucone od niechcenia, a pobudzające wyobraźnię, to tego dziwny Obcy kwiatek Dax, no i wprowadzenie wątku Obsydianowej Kasty i postaci jej dawnego szefa Enabrana Taina. Zdawkowe, ale efektowne, pokazanie na na drobnym przykładzie mechanizmów totalitarnych - strach epizodycznego Cardassianina, z którym kontaktuje się Quark mówi o nich więcej niż słowa. Atmosfera tajemnicy - nie wiemy w końcu ile prawdy jest w sprzecznych garakowych opowieściach - czy zgrzeszył litością, czy nadmiarem bezwzględności, czy i jedno, i drugie, i w jakim sensie "zdradził/wrobił Elima" (czyli siebie przecież), a także czy Tain bardziej kocha, czy nienawidzi, swojego - jak się potem okaże - syna. Wprowadzone od niechcenia ostrzeżenie przed skutkami uzależnienia (bo przecież w tych kategoriach interpretować należy nadużywanie przez prostego krawca produkującego endorfiny implantu; przy czym jedna z przyczyn go do tego popychających - dające się we znaki różnice temperaturowo-atmosferyczne między tytułową stacją, a jego ojczystym światem to kolejny smaczek SF). Jednak - przede wszystkim - doskonałe interakcje między bohaterami: silna, choć dziwna, przyjazna (jeśli nie krypto-miłosna) więź Bashira z Garakiem, wspomniane już złożone relacje ojcowsko-synowskie (Spock z Sarekiem wyznaczyli standardy), wreszcie podkreślenie psychologicznej różnorodności postaci, z którymi Julian spotyka się w czasie swojego prywatnego śledztwa (a zacznie się ono od robiących za przygrywkę rozmów z Kirą i Dax, potem będzie próba śledzenia Quarka - przez którego Elim usiłował załatwić sobie nowy implant - od pewnego momentu połączona z współpracą z Odo**, powtarzające się usiłowanie wydobycia prawdy z - niechętnego do współpracy - pacjenta, proszenie O'Briena o hakerską przysługę, wreszcie ryzykowna eskapada na cardassiańskie terytorium i uzyskanie dwuznacznej pomocy od starego Enabrana). No i - rzecz jasna - prezentacja detektywistycznych talentów (tak rodzi się przyszły agent Sekcji 31), ale i niezłomnej medycznej etyki, naszego doktorka. Oraz solowy - mimo tak bogatego tła - występ jego kumpla (z kulminacją w postaci słynnego finalnego dialogu o prawdziwości kłamstw) pozwalający podziwiać Garaka w całej jego garakowatości.
Chciałoby się wierzyć, że ST jeszcze wróci do takiej formy.

(Aha: oglądając zaczyna się rozumieć czemu Behr i spółka poszli w tę nieszczęsną wojnę. Po prostu, wymyślili - do spółki z Pillerem - wspaniałych bohaterów, więc uznali, że marnują się oni w kameralnych historiach podobnych do tej, i postanowili ich wrzucić w coś epickiego.

I jeszcze jedno: mamy tu do czynienia z kolejnym epizodem, w którym Sisko, choć technicznie się pojawia, robi za wielkiego nieobecnego.)

* Nawiasem: to, że - gdy J.B. nie docenił "Neverending Sacrifice" - E.G. polecił mu lżejszą powieść o wojnie z Klingonami wygląda na dobroduszną kpinę zarazem z nieoczywistych uroków prozy ambitnej, jak i z drugorzędności hurrapatriotycznej science fiction (jaką znamy i u nas).

** Przy okazji widać wyraźnie, że pierwszego z nich bardziej obchodzi ratowanie każdego życia, drugiego - łapanie winnych.

Inni o odcinku:
https://www.jammersreviews.com/st-ds9/s2/wire.php
https://www.ex-astris-scientia.org/episodes/ds92.h tm#thewire
http://www.kethinov.com/startrekepisodes.php?serie s=3&season=2&epnumber=22
http://dauntlessmedia.net/startrek/2-22-the-wire-d s9-review
https://www.douxreviews.com/2017/09/star-trek-deep -space-nine-wire.html
https://www.trektoday.com/content/2012/07/retro-re view-the-wire/
http://www.littlereview.com/getcritical/ds9reviews /wire.htm

Tobie się nudzi. Ok robię podobnie z innymi serialami.

Który sezon i który odcinek. Luknę sobie na Netfixie.

Seybr


Sezon 2, odcinek 22. Solidna robota Wolfe'a.

Dziwne że w odcinku z Betazoidzką migreną, Quarkowi ujawiniło się skrywane uczucie do Keiko a nie np. do Odo czy Kiry, to było by bardziej prawdopodobne

MarcinK

To w sumie logiczne. Ferengi są seksistami, którzy uważają, że miejsce kobiety jest w domu, right? Więc taka cicha, spokojna, Keiko musiała mu wyjątkowo pasować do wpojonego wzorca...*

* Nawet jeśli mówimy o ex-mężu Grillki...

No i co w tym dziwnego ? Żartuje bo takiej postawy nie popieram.



To sarkazm czy cichy humor ?


Quark miał rozstrzał uczuciowy.


Quark nie jest gejem. Kira, mało miał problemów ?

Seybr


No, swoje humorki przy bliższym poznaniu ujawniała. Ale to mogło Quarkowi nawet bardziej pasować - z zewnątrz chodzący stereotyp potulnej Azjatki, pod tą powierzchnią charrakterek. I normy kulturowe syte, i instynkt, który go do Grillki (a czasem - przyznaj to - i do Kiry) pchał - potencjalnie - zaspokojony.

Wielki Nagus i Jerzy Urban, dwóch uszatych zbereźnych dziadków którzy upozorowali własną śmierć

MarcinK

Mówisz, że Urban nadawałby się na Wielkiego Nagusa?

Q__
Zek nadawałby się na rzecznika stanu wojennego

MarcinK

Brunt jeszcze bardziej. Sądząc po tym, jak nadskakiwał Quarkowi, gdy widział w nim następcę tronu, on by zawsze, wszystko wyśpiewał, a kreatywny też był .