Tylko kopiuje niektóre motywy, jednak ich "nie czuje".
W Japońskich filmach (oczywiście tych lepszych, nie mówię tu o taśmowej produkcji Godzilli w latach 60-tych) potwory albo były symbolem czegoś (lepsze filmy z Godzillą) lub tłem dla ukazanie ludzkich problemów (Gamera 3).

Dla mnie też... Dzieciaki w kosmosie z super misją uratowania świata. Dziwny pomysł, nudny film.

Seybr
Mav



Cóż, w powieści broni się to lepiej - narracyjna biegłość i portret psychologiczny bohatera (nierealistyczny, jak pisałem, bo za dużo w nim dojrzałości, ale i tak b. dobry) przykrywają bzdurność paru istotnych założeń i kluczowych fabularnych zwrotów.

No można się domyślić w trakcie filmu, że za bardzo ściska wątki. Natomiast cały ten pomysł z dziećmi ratującymi świat i tak jest nietrafiony.

Mav


I tak, i nie. Z jednej strony jest to przegięte... i typowe dla Carda (czołowy, swego czasu, rodzimy krytyk SF, Marek Oramus ukuł nawet ironiczny zwrot szczyl opatrznościowy), z drugiej służy uczynieniu fabuły szczególnie drastyczną, by tym skuteczniej grać na emocjach czytelników (co - patrząc na czołowe miejsca powieści w czytelniczych rankingach - okazało się b. trafną strategią; Lem trafnie zauważył swego czasu, że przeciętny odbiorca SF lubi jednak melodramatyzm).

Recenzja "Gry..." z bloga Małgorzaty Wilk, jednej z bardziej znanych* rodzimych fanek fantastyki, która czyni w niej również aluzje do Treka (oglądała ID, powtarza sobie VOY**):
http://malgowilk.wordpress.com/2013/10/26/kobieta- z-wysokiego-zamku-regeneracja-gra-endera-52/

* jak widać:
http://joanna.fandom.art.pl/fanowie/poczet_w.htm

** ale jej największą miłością jest TNG (szukać na dole tekstu):
http://malgowilk.wordpress.com/2011/09/13/wiedensk a-reaktywacja-%E2%80%93-gaffia/
(aha: Smallville - jak widać - też b. lubi...)

mozg_kl2


Recka tegoż:
http://esensja.pl/ksiazka/recenzje/tekst.html?id=1 3215

Trochę pastwienia się nad "Grą...":
https://www.businessinsider.com/i-hate-enders-game -2013-8