USS Phoenix
Logo
USS Phoenix forum / Science-Fiction / Wiersze o tematyce SF
 Strona:  ««  1  2 
Autor Wiadomość
Eviva
Użytkownik
#31 - Wysłana: 4 Lip 2012 20:48:50
Rosyjskie, ale po polsku

PIERWSI ASTRONAUCI - Stanisław Kuniajew

Już - powoli - po trapie wchodzimy
jeszcze - czułe - ostatnie spojrzenie
za chwilę odlecimy
w gwiezdne rozbłękitnienie.
oceanami kołysząc,
w obłoki owinięta,
już przepływasz pod nami, ludzkości kołysko,
suną twe kontynenty
widzę w bliznach twarz twoją
orzą ciebie granice
krzyże z brzeziny stoją
krzyże kute w granicie.
Pod kapturem bieguna białym
stareńka,
umęczona,
czekasz,
nadajesz sygnały,
nadajesz i czekasz, strwożona
a jeżeli coś stanie się w tej dalekości?
Czy nas aby gwiezdne ognie nie spopielą?

Żegnaj, kołysko ludzkości.
Wyrośliśmy już z pieluch.
Alek Roj
Użytkownik
#32 - Wysłana: 11 Lip 2012 17:06:26 - Edytowany przez: Alek Roj
Ewa Lipska:
Niecenzuralne


Ja
urodzony w laboratorium
sierota z założenia
zgłaszam
że moja siostra
urodzona w sypialni XX wieku
zgubiła moją mechaniczną lalkę
która zastępowała mi
anioła.

Ja
Eksperyment
Wreszcie Udana Próba
pokazywany na stadionach piłki nożnej
zbiorowe dziecko medycyny
z pętlą czułości na szyi
proszę uczciwego znalazcę
o zwrot lalki
której nie zastąpi mi
anioł.

Znaki szczególne lalki:
wypowiada dwa niecenzuralne słowa
mama tata.
Q__
Moderator
#33 - Wysłana: 31 Sier 2013 20:19:09 - Edytowany przez: Q__
Słowa słynnego trekowego przeboju:

The U.S.S. Make Shit Up - Voltaire

I was stranded on a planet, just me and Spock
We met a nasty Nazi alien, he locked our asses up
We found a hunk of crystal and a metal piece of bed
We made a laser phaser gun and shot him in the head!

I was standing on the bridge when Sulu came to me
His eyes were full of tears, he said, "Captain, can't you see?
The ship is gonna blow, do something, I beseech!"
I grabbed a tribble and some chewing gum and stopped the warp core breach

And I said,
Bounce a graviton particle beam off the main deflector dish
That's the way we do things, lad, we're making shit up as we wish
The Klingons and the Romulans they pose no threat to us
'Cause if we find we're in a bind we just make some shit up

I know he's just a child, and most think him a twit
But Wesley is the master when it comes to making up some shit
He's the guy you want with you when you go out in space
Just tell him: "shut up, Wesley," if he gets in your face

And if you're at a party on the starship Enterprise
And the karaoke player just plain old up and dies
Set up a neutrino field inside a can of peas
Hold on to Geordi's visor and sing into Data's knees

And I said
Bounce a graviton particle beam off the main deflector dish
That's the way we do things, lad, we're making shit up as we wish
The Klingons and the Romulans they pose no threat to us
'Cause if we find we're in a bind we just make some shit up

Sisko's on a mission to go no bloody place
He loiters on a space station above Bajoran space
The wormhole opened up and now they come from near and far
We'll keep the booze but please send back the fucking Jem-hadar

And what is with the Klingons? Remember, in the day,
They looked like Puerto Ricans and they dressed in gold lamé
Now they look like heavy metal rockers from the dead
With leather pants and frizzy hair and lobsters on their heads

And I said
Bounce a graviton particle beam off the main deflector dish
That's the way we do things, lad, we're making shit up as we wish
The Klingons and the Romulans, they pose no threat to us
'Cause if we find we're in a bind we just make some shit up

Well, I was stuck on Voyager, pounding on the door
When suddently it dawned on me I've seen this show before
Perhaps I'm in a warp bubble slightly out of phase
'Cause it was way back in the sixties when they called it "Lost in Space"

We were looking for a way to make the ratings soar
So we orchestrated an encounter with the Borg
Normally you'd think that that would get us into shit
But this one has a smashing ass and a lovely set of tits

And I said
Bounce a graviton particle beam off the main deflector dish
That's the way we do things lad, we're making shit up as we wish
The Klingons and the Romulans pose no threat to us
'Cause if we find we're in a bind we'll just make some shit up

Well then they got a new show and it's called Enterprise
And it takes place a hundred years before Kirk was alive
They say that it's a prequel or so that's what it's called
It's such a bad idea you'd swear that Lucas was involved

They have a Vulcan female but she's a nervous wreck
Her ass is sweet as Seven's only green so what the heck
They're in the past but Klingons have those lobsters on their heads
I'm more confused than Wesley Crusher nude in Tasha's bed

And I say
Bounce a graviton particle beam off the main deflector dish
That's the way we do things lad, we're making shit up as we wish
The Klingons and the Romulans they pose no threat to us
'Cause if we find we're in a bind we just make some shit up


Well it would seem a big way up in Paramount
Must have felt the franchise was stale by all accounts
Cause he hired J. J. Abrams to give the thing a shove
I feared that he would mock and mangle everything I love

Well I went to the movie and there much to my shock
There were hunky models playing Kirk and Spock
Vulcan's been destroyed and the timeline has been crushed
So someone tell me why I love this film so fucking much

And I said
Bounce a graviton particle beam off the main deflector dish
That's the way we do things lad, we're making shit up as we wish
The Klingons and the Romulans they pose no threat to us
'Cause if we find we're in a bind --we're totally screwed but never mind--
We'll pull something out of our behinds
What does God mean with a starship?
We just make some shit up
http://www.tekstowo.pl/piosenka,voltaire,the_u_s_s __make_shit_up__bitrektual_version_.html
Q__
Moderator
#34 - Wysłana: 9 Sty 2014 11:37:41 - Edytowany przez: Q__
Kolejny przebój Voltaire'a.

It's Bigger On The Inside - Voltaire

Hello boys and girls I am the Doctor
but not the kind that gives you medicine
I've traveled throughout time and space
just to please the human race
so let's not dilly dally, let's begin.

Now this thing you see hear, it is my TARDIS
and with it we shall get this party started
Time and Relative Dimension
in Space. It's quite an invention
Some call it the Doctor's wife
excuse me while I slip inside...

You know it's,
bigger on the inside
It's bigger on the inside
and once you've felt it inside
I'm sure that you'll agree.
It's bigger on the inside
but don't take it from me
once you've felt it inside you will see.

An evil nemesis we call The Master
baits me into all kinds of disaster
On Gallifrey or so I'm told
He gazed into a gaping hole
and ever since he's been an awful bastard

And then of course we've got the Cybermen
I hope I never see those things again.
Who knows what they're packing there
in their silver underwear
When you see them, you should vacate
your ass they wish to 'simulate'

And you know it's...
bigger on the inside
It's bigger on the inside
and once you've felt it inside
I'm sure that you'll agree.
It's bigger on the inside
but don't take it from me
once you've felt it inside you will see.

And pray you never see a weeping angels
cause though it seems like they are made of stone
they're quantum locked and in a wink
if you should turn your head or blink
they'll get to you and chill you to the bone.... er

Those moving buckets there, they are the Daleks
they whine so much you'd swear that they have colic
it's DESTROY and EXTERMINATE
I think I know why they're irate
If they make it to the second floor
I'll show then what that plunger's for!

And you know it's...
bigger on the inside
It's bigger on the inside
and once you've felt it inside
I'm sure that you'll agree.
It's bigger on the inside
but don't take it from me
once you've felt it inside you will see.

They're asking, "Dr. Who?"
What they should ask is "HOW?"
I am so very well endowed
I must admit, it's rather long
If you think I mean my scarf you're wrong!

You bloody pervs I meant this song!

So if you think you'd like a sonic screw
driver like I'm holding in my hand.
you will have to let me in
don't worry child it's not a sin
Hold on to my temporal drive
I'll take you for an epic ride!

And you know it's...
bigger on the inside
It's bigger on the inside
and once you've felt it inside
I'm sure that you'll agree.
It's bigger on the inside
but don't take it from me

ask Amy Pond!
once you've felt it inside you will see.
http://www.azlyrics.com/lyrics/voltaire/itsbiggero ntheinside.html


Oraz słynny wiersz z "Cyberiady" w przekładzie na angielski, dla odmiany.

Love and Tensor Algebra

Come, let us hasten to a higher plane
Where dyads tread the fairy fields of Venn,
Their indices bedecked from one to n
Commingled in an endless Markov chain!

Come, every frustum longs to be a cone
And every vector dreams of matrices.
Hark to the gentle gradient of the breeze:
It whispers of a more ergodic zone.

In Riemann, Hilbert or in Banach space
Let superscripts and subscripts go their ways.
Our asymptotes no longer out of phase,
We shall encounter, counting, face to face.

I'll grant thee random access to my heart,
Thou'lt tell me all the constants of thy love;
And so we two shall all love's lemmas prove,
And in our bound partition never part.

For what did Cauchy know, or Christoffel,
Or Fourier, or any Boole or Euler,
Wielding their compasses, their pens and rulers,
Of thy supernal sinusoidal spell?

Cancel me not - for what then shall remain?
Abscissas some mantissas, modules, modes,
A root or two, a torus and a node:
The inverse of my verse, a null domain.

Ellipse of bliss, converge, O lips divine!
the product of four scalars it defines!
Cyberiad draws nigh, and the skew mind
Cuts capers like a happy haversine.

I see the eigenvalue in thine eye,
I hear the tender tensor in thy sigh.
Bernoulli would have been content to die,
Had he but known such a^2 cos 2 phi!
http://wonderingminstrels.blogspot.com/2003/03/lov e-and-tensor-algebra-stanislaw-lem.html

ps. Napatoczyłem się nań i tu:
http://www.softpanorama.org/Solaris/stanislav_lem_ solaris.shtml
Q__
Moderator
#35 - Wysłana: 6 Lis 2014 14:22:58 - Edytowany przez: Q__
Znowu Kazik...

Komandor Tarkin

Podobno pochodził z niedalekiej gminy
Pokrewnej klimatem Krainie Wiecznej Zimy
Na tyle na ile można by określić
Jakieś jego konkretne pochodzenie

Podobno kiedyś działał razem z Boba Fett
Potem ich drogi rozdzieliły się
Jeden zrobił karierę na niwie państwowej
Drugi stał się łowcą nagród jedynie

Można było się spodziewać, że to pan, Komandorze
Tarkin to zrobił, hare hare
Można było się spodziewać, że to pana, Komandorze
Tarkin to dzieło

Od kogo dostał to wysokie stanowisko
I czy w ogóle uczciwe jest to wszystko
Polityka to tarzanie się w błocie
I każdy się musi ubrudzić

Tak się toczą losy nie zbadanie
Nie wiesz nim się stanie, co się komu stanie
Tylko tyle i aż tyle nam wiedzieć jest dane
Niekiedy tylko coś więcej powiedziane

Można się było spodziewać, że to pan, Komandorze
Tarkin, hare hare
Można było się spodziewać, że to pana, Komandorze
Tarkin to dzieło

Na wysokim stanowisku czyny są nie te
Możesz zniszczyć nawet całą planetę
I nikt złego słowa nie piśnie
Nawet przed obliczem senatu

Gdzie tedy idą podatników pieniądze
Urzędowa grabież najbardziej jest nęcąca
I kto się dowie, że Jabbowie, ci bandyci
Pod stołem finansują by zostawić ich w spokoju

Można było się spodziewać, że to pan, Komandorze
Tarkin to zrobił, hare hare
Można było się spodziewać, że to pana, Komandorze
Tarkin to dzieło

Teledysk:
http://www.youtube.com/watch?v=fuIOvRhuyqc

Komentarz fachowców
http://www.star-wars.pl/Forum/Temat/6330

Oraz kawałek historii alternatywnej, heroicznej, w stylu przewodasowo-ziemiańskim :

V Rozbiór Polski

Sytuacja świata w roku 2008,
Osiągnęła punkt krytyczny po kryzysie katyńskim.
Przy dyskretnej aprobacie komunistów chińskich,
Podpisano dokumenty porozumień berlińskich.

Efekt rozmów był podpisan sympatycznym tuszem,
Polskę dzielą między siebie Putin z Dablju Bushem.
Przeczuwając, że zanosi się na V Rozbiór Polski,
Przebudziły się jej dzieci, lud specjalnej troski.

Czy to tak było, czy nie było, czy to tak było?
Czy to tak było, czy nie było, tylko się śniło!
Czy to tak było, czy nie było, jak to się stało?
Czy to za dużo czy za mało?

Czując, że gotuje się kolejny rozbiór Polski,
Zgromadzili się Polacy, lud specjalnej troski.
Bardziej tem, że Francja słowem Jacquesa Chiraca,
Zapewniła, że nie będzie ginąć za miasta Kraka.

Wobec takiej sytuacji Aleksander Kaczyński,
Wyjątkowy stan wprowadził podejmując się misji.
Na naradę w ministerstwie jakim walczyć orężem,
Przybył pan prezydent z żoną i pan premier z mężem.

Co ciekawe, poparły ich wszystkie siły w kraju,
Wobec zagrożenia stanąć umieli nawzajem.

Czy to tak było, czy nie było, czy to tak było?
Czy to tak było, czy nie było, tylko się śniło!
Czy to tak było, czy nie było, jak to się stało?
Czy to za dużo czy za mało?

Zagrożenie zakończyło wszystkie waśnie, kłótnie, spory,
Strach pokazał, że ten kraj nie jest tak bardzo chory.
Wobec tego zagrożenia terytorium Polski,
Podał rękę bratu prezydenta poseł Niesiołowski.

Nad Bałtykiem niczem dawni bojownicy burscy,
Pogodzili się ze sobą nawet bracia Kurscy.
Oddziały Samoobrony Morskiej sformowali sprawnie,
Nikt na świecie nie wie, co mam w sercu na dnie.

Pomyśli, ten kto myśli, a nie myśli wtedy kto!

To jednak to nie było, to nie było nie to!
Tak jednak to nie było, co Ty mówisz kobieto?!
To jednak tak nie było jak się wszystkim wydawało!
Mało za mało, ale jeszcze trochę brakowało!

Barykady oczekują na przybycie armii,
Połączonych sił rosyjskich i amerykańskich.
W ogniu bitwy o Mazowsze w prawosławnej cerkwi,
Roman Giertych wziął za żonę wdowę po Kwaśniewskim.

Najgroźniejsza sytuacja była sierpnia dnia ósmego,
Gdy trzy armie się spotkały w okolicach Jatnego.
Pod dowództwem komendanta Przemysława Gosiewskiego,
Powstrzymano atak tam odwodu pancernego.

Lecz niekiedy dzieje się też takie coś, co boli,
Colin Powell wziął ministra Dorna do niewoli.
Kryzys został zażegnany przez rotmistrza Ziobro,
Kontratakiem San Francisco wziął i Władywostok.

Czy to tak było, czy nie było, czy to tak było?
Czy to tak było, czy nie było, tylko się śniło!
Czy to tak było, czy nie było, jak to się stało?
Czy to za dużo czy za mało?

Może to nadzieja zwykła była sprawiać cuda,
Nikt nie wierzył, że atak na Moskwę może się udać.
Ale ochotnicze hufce generała Leppera,
Pokonały siły Rosji cztery do zera.

Bramki bowiem na wyjeździe liczą się podwójnie,
Chwały zatem nikt przy zdrowych zmysłach mu nie ujmie.
Cała ta historia niesie morał i to całkiem spory,
Świat zobaczył, że ten kraj nie jest tak bardzo chory.
http://www.tekstowo.pl/piosenka,kazik,v_rozbior_po lski.html
MarcinK
Użytkownik
#36 - Wysłana: 27 Sier 2015 14:52:32
Bolesław Leśmian: Marsjanie


Zagrzmi w niebie okrętów napowietrznych tęt,

Niepokojąc międzygwiezdnych mgieł rozwiewisko.

Zniknie złuda przestrzeni, wyzwolonej z pęt -

Dość pomyśleć, że daleko, a już jest - blisko.



Na oścież się zasrebrzy księżycowy wstęp

Do bożymy - daleczyzny, w szmer i otchłanie -

A dołem - szumy leśne, zgielk drozdów i zięb -

I na ziemię wylądują zwiewni Marsjanie.



Stopą obcą dotknięta - westchnie ziemi twardź,

I na chwilę to, co ziemskie, chętnie się zaćmi.

Po wiekach wyczekiwań i tych z niebem starć

Spokrewnimy się obłocznie z nowymi braćmi.



W ich oczach - wiary w Oddal nie gasnący płom,

A w ich piersi - bezmiar żywy, swoisty , rdzenny.

Poczną nam się przyglądać w bezczasie jak snom -

I na zawsze się ustali ten pogląd senny...



A przywiozą nam z nieba - rozmodlone ćmy,

I zwierzęta zadumane - i zgubne baśnie.

I nagle zrozumiemy, że to jeszcze - my -

Że nie mogło być inaczej - tylko tak właśnie!...



W uczonej złocistości ich wróżebnych ksiąg

Wieszcz, co bogów nie odróżnia od chmur i łątek -

W czasie przeszłym - dni przyszłych spowiada ciąg

I pośmiertną wiedzą krzepi istnienia wątek...



Jakiś bóg z ich orszaku (złoć się, mrzonko, złoć!)

Zawieruszy się w jeziornym nieba odbiciu

I malejąc w docześnie srebrniejącą płoć,

Modrą wieczność w tym podwodnym wchłonie przeżyciu.



A ich elfy, co cierpią z dala od swych gwiazd

Na bezsenność wpośród kwiatów (o, gwiezdniej cierpcie!),

W żal pobiegną przez nagle urojony chwast,

A ż w tym chwaście zaszeleszczą ich żwawe kierpcie.



Słyną z czarów Marsjanki!... Niezgadniona płeć

Od ust naszych je przegrodzi - ledwo snu zasiedzą...

Byle tylko miłować i naglić i chcieć -

A nauczą nowych pieszczot. bo o czymś wiedzą...



Któż się zdoła domyśleć, jaki strach i szał

Pała w oczach, co się w słońcu mienią na opal!

Czym jest wobec tych niebem nasyconych ciał

Nasze ziemskie dziewuszątko i jego - chłopal?...



Z nich jedna - wiem na pewno, że pokocha mnie,

Ku mnie ciałem - wzbronnym światu - występnie spłonie.

Obczyzno, przyswojona w pieszczocie i śnie!...

Tajemnico, co posiadasz - usta i dłonie!



Za jej sen - w mym uścisku, za pieszczotę nóg,

Za wniknięcie pocałunkiem w jej czary żyzne -

Oddam chętnie, natychmiast - na rozstaju dróg -

Żywot wieczny i tę całą - zagrobowiznę!



W ślad za nią będzie kroczył niewidzialny mops,

Co podziemne węsząc zmory, wyje w niebiosy

Lub szczeka głosem czujnie rozśpiewanych kobz,

By odstraszyć złe uroki - złe sny - złe losy.



Jak brzmieć będzie jej imię - nie wiem, ale wiem,

Że wprowadzi mnie w głąb cudów - przez szum i trawę

Tak, że drzewa, roślinny przerywając zdrzem,

Z jednej jawy wejdą w drugą - i w trzecią jawę!...



A wy, coście szarzyzny uprawiali brzydź

I zbiorową w pyskach złudę srożyli dumnie,

Czy zdołacie tym życiem, co was wydrwi, żyć

I w zawrotny przepych słońca wejść bezrozumnie?



Już odtąd - z odwróconym do błękitu łbem,

Z wiarą w nową zaobłoczność, w odkrycia niebne

Pobrniecie niedołężnie - między snem a snem -

Od przydrożnych wierzb przyjmując - guzy chwalebne !...



Guzy, które złagodzą pychę waszych wad

I okupią uporczywość ślepego grzechu...

A my - śmiać się z nich będziem - śmiać się w cały świat!

Jakże tęskno mi już dzisiaj - do tego śmiechu!
Q__
Moderator
#37 - Wysłana: 27 Sier 2015 17:25:33 - Edytowany przez: Q__
MarcinK

MarcinK:
Bolesław Leśmian: Marsjanie

Nie znałem tego wiersza... Pewnie sięgnięcie przez Leśmiana po w/w temat to echo - głośnej wówczas (i do dziś) - powieści Wellsa, ale już sposób ujęcia tematu zdaje się antycypować wrażliwość (i poetycką baśniowość) "Kronik Marsjańskich" Bradbury'ego. Choćby ten fragment:

"Ich dom na planecie Mars, wsparty na kryształowych filarach, stał na skraju pustego morza i co ranka można było ujrzeć panią K, jak jadła złociste owoce, wyrastające z krystalicznych ścian, albo też sprzątała dom za pomocą garstki magnetycznego pyłu, który unosząc ze sobą cały brud, ulatywał z gorącym wiatrem. Popołudniami, kiedy skamieniałe morze było ciepłe i nieruchome, zaś drzewa winne tkwiły sztywno na dziedzińcu, podczas gdy odległe maleńkie kościane miasteczko zamykało się w swych murach i nikt nie opuszczał budynków, pan K zasiadał w swoim pokoju, czytając metalową księgę, zapisaną wypukłymi hieroglifami, którą muskał dłonią niczym muzyk grający na harfie. Pod jego dotykiem z książki odzywał się głos - miękki, pradawny głos, snujący śpiewne historie o czasach, w których morze było pełne rudej piany, zaś starożytni ludzie toczyli bitwy, zbrojni w chmary metalowych owadów i elektrycznych pająków.
Pan i pani K mieszkali nad martwym morzem już dwadzieścia lat. Ich przodkowie od dziesięciu wieków żyli w tym samym domu, obracającym się w ślad za słońcem niczym wielki kwiat.
Pan i pani K nie byli starzy. Mieli jasną, brązową cerę prawdziwych marsjan, żółte okrągłe oczy, łagodne, melodyjne głosy.
Kiedyś lubili malować obrazy chemicznym ogniem, pływać w kanałach w sezonie, gdy drzewa winne wypełniały je zielonymi sokami, i dyskutować do świtu w pokoju rozmów, w blasku błękitnych, fosforyzujących portretów."


"Ylla"
Eviva
Użytkownik
#38 - Wysłana: 27 Sier 2015 21:09:42 - Edytowany przez: Eviva
No to ja wrzucę tekst Jana Pietrzaka, skoro Mars na topie:


Marsjanie nie zagrażają ziemi
Ziemi zagraża stwór pewien
Mądry, szlachetny jak wiemy
Ambitny i pewien siebie
Taka jest prawda panowie
Ziemi zagraża człowiek

Rozłupał atom
Podbija niebo
Poznaje tajniki istnienia
Wystrzela ptaki zatruje glebę
Rzeki w rynsztoki zamieni

Marsjanie nie zagrażają ziemi
Ziemi zagraża kto inny
Zdolny, odważny ja wiemy
Rozumny, dobry i silny
Taka jest prawda panowie
Ziemi zagraża człowiek

Stworzył Partenon
Posąg Wolności
Praw Deklarację i Biblię
A w każdej chwili
W imię ludzkości
Gotów pociągnąć za cyngiel

Marsjanie nie zagrażają ziemi
Ziemi zagraża nasz bliźni
Piękny, szlachetny jak wiemy
Kochany, dobry, solidny
Taka jest prawda panowie
Ziemi zagraża człowiek
MarcinK
Użytkownik
#39 - Wysłana: 28 Sier 2015 15:10:03
Anna Weaver

Moje rodzinne miasto

Musiałam dorastać
Na pograniczu materii i antymaterii.

Moje miasto wymyka się prawom fizyki.
W jakiś sposób wydaje się większe od środka
niż z zewnątrz.
Miasto na tyle duże, aby pomieścić
Całą moją arogancję i całą moją naiwność,
Moje dziewictwo, moją pierwszą miłość, czas młodzieńczego buntu
I drabinę, po której z niego wychodziłam.

Ale także wystarczająco małe, aby być kontekstem,
w którym mała dziewczynka i młoda kobieta nabierały sensu.
Miękkie i komfortowe jak fotel wypełniony ziarenkami grochu,
Który przywykł do mojego dawnego kształtu.

Moje rodzinne miasto przeczy geografii.
Nie można tam dojść. To nie jest miejsce.
To hipoteza.

Moje miasto neguje także czas.
To Brigadoon*.
Tylko jeden przedłużony dzień,
Którym było moje dzieciństwo.

I zamiast się zmniejszać
Po moim wyjeździe, gdy zyskałam już dystans,
I mogłam patrzeć na nie we wsteczny lusterku,
Moje rodzinne miasto stawało się coraz większe.

Bo kiedy wyjechałam, ogromna energia
Uwolniła się w miejscu, gdzie niegdyś było miasto.
Nie zostawiła po mnie śladu,
Ani śladu po samym mieście.

Dorastałam na pograniczu materii i antymaterii.

Nie można wejść do mojego rodzinnego miasta. To nie jest miejsce.
To hipoteza,
A ja jestem jedynym dowodem.

http://www.mikrosf.com/2012/06/anna-weaver-moje-ro dzinne-miasto.html
Q__
Moderator
#40 - Wysłana: 30 Sier 2015 19:29:33
Eviva

Eviva:
No to ja wrzucę tekst Jana Pietrzaka

Jak Pietrzak, to i Lipińska...

Życie wokoło aż się skrzy
Wesoło płyną cudne dni
Po prostu jest już dobrze tak
Że tylko nam kłopotów brak

Na głowie nie siwieje włos
Nie grozi znikąd podły cios
Ręka zna tylko bratnią dłoń
I nigdy się nie chmurzy skroń

Pod stopy wieńce los nam ściele
W diademy wplata złotą nić
Lecz jeszcze może być weselej
I jeszcze śmieszniej może być

. . . . I rym cym cym, i tra la la
. . . . Idziemy przez życie w podskokach
. . . . I rym cym cym, i hop sa sa
. . . . W podskokach, bo żyje się raz

. . . . Choć nam się marszczy brew
. . . . Choć się gotuje krew
. . . . A nas wciąż tłumi dech
. . . . Porywa dziki śmiech

Wciąż jest nam lepiej plus i plus
Pięć siedem dziesięć kół ma wóz
Do nosa już pasuje pięść
Już od całości większa część

A kysz ironio kpino precz
Na złom trza znieść satyry miecz
I na lemiesze przekuć stal
A komu żal niech idzie w dal

Rzeczywistości dajmy brawka
Humoru niechaj świszcze bat
Niech optymizmu nowa dawka
Beztroski sączy w duszę jad

. . . . I rym cym cym, i tra la la
. . . . Idziemy przez życie w podskokach
. . . . I rym cym cym, i hop sa sa
. . . . W podskokach, bo żyje się raz

. . . . Choć nam się marszczy brew
. . . . Choć się gotuje krew
. . . . A nas wciąż tłumi dech
. . . . Porywa dziki śmiech

http://www.youtube.com/watch?v=7ySPsLrInuI

Idealne na hymn lemowskiej Encji.

MarcinK

MarcinK:
Anna Weaver
Moje rodzinne miasto

Tekst krytycznoliteracki a propos:
http://www.bsl.uwb.edu.pl/download/bsl4/13-Les.pdf
Eviva
Użytkownik
#41 - Wysłana: 31 Sier 2015 16:41:47 - Edytowany przez: Eviva
Olga Lipińska, mój guru, wspaniały satyryk, jakich już nie ma.
A ja wrzucam tekst ballady Anny German

Otwarto drogę nam do gwiazd
już przyciągania zrzucamy brzemię
nadejdzie pora, przyjdzie czas porzucić Ziemię.
Znajdziemy może inny sens
i inne szczęście będzie nam dane.
I zapomnimy, zapomnimy gorycz klęsk wśród
obcych planet.

A kiedy polecimy tam
i za tęsknota ruszymy w pościg.
zaświeci stara ziemia,
zaświeci nam
światłem miłości.

Westchniemy "Ziemio pusto nam
Wśród nieskończonych świateł i cieni."
Zadamy starym , starym słowom kłam
Nie tak jest w niebie jako na Ziemi
Zgadniemy czego , czego Nam jest brak
i zrozumiemy czego Nam trzeba
I zawołamy "To nie tak , to nie tak
Za mało ziemi zbyt dużo , dużo nieba!"

Dalekie światło wezwie nas
i powrócimy z czarnych przestrzeni
w najdroższy
niegasnący blask
jedynej ziemi
wiernej nam jedynej Ziemi
MarcinK
Użytkownik
#42 - Wysłana: 18 Wrz 2015 19:28:39
We Are Space Pilots 1

https://www.youtube.com/watch?v=RHPnkQwgeYY

I leave this little planet with no regrets

Because the unknown is my dream, my dream

This vast universe will be mine, all mine

To soar across the limitless void

Is my greatest hope, my one desire

We're Space, we're Space

We're Space Pilots

Sudden Clouds won't fill our hearts

We carry the hopes of tomorrow, the hopes of tomorrow

This vast universe will be mine, all mine

Where a man can show his courage

Free to open new vistas of heaven and earth

We're Space, we're Space

We're Space Pilots
Q__
Moderator
#43 - Wysłana: 18 Wrz 2015 19:46:20 - Edytowany przez: Q__
MarcinK

MarcinK:
We Are Space Pilots

O, piosenka z tego "Goratha" co wspominałeś:
http://www.startrek.pl/forum/index.php?action=vthr ead&forum=5&topic=3012&page=0#msg207478

A swoją drogą... Wiesz, ze jest jeszcze inny Gorath, Trekowy? The Legend of Gorath, mianowicie:
http://www.startrek.com/watch_video/klingon-fable- the-legend-of-gorath
MarcinK
Użytkownik
#44 - Wysłana: 19 Wrz 2015 07:19:39
Q__:
A swoją drogą... Wiesz, ze jest jeszcze inny Gorath, Trekowy? The Legend of Gorath, mianowicie:

Jest jeszcze Gorath Marvelowy:
http://marvel.com/universe/Shuma-Gorath

I to jest prawdziwy obcy nie to co klingon z plastykiem na czole
Alek Roj
Użytkownik
#45 - Wysłana: 6 Cze 2016 19:13:59 - Edytowany przez: Alek Roj
Coś z klasyki polskiej poezji - zwróćcie uwagę na ostatnią strofę:

Konstanty Ildefons Gałczyński:
Telefony


Własny telefon miał Antoni,
a może nawet własną rentę,
lecz gdy zadzwonił do Pomponii,
odpowiedziano mu: Z a j ę t e.

Przemknęły lata jak na koniach;
jej coś nie wyszło, on był inny...
i zadzwoniła doń Pomponia,
odpowiedziano: już N i e c z y n n y.

Tak przeszło znów parę stuleci,
starzał się świat przeinaczony,
nie rozumiały ojców dzieci;
ponieważ numer był: Z m i e n i o n y.

Technika naprzód szła i przemian
tysiące gasło w gwiezdnych pyłkach.
I spytał Księżyc: - Czy to Ziemia?
Odpowiedziano mu: P o m y ł k a.
Q__
Moderator
#46 - Wysłana: 20 Lip 2016 02:36:45
Tym razem wiersz fantasy z dorobku Krystyny Kwiatkowskiej, jednej z ciekawszych rodzimych autorek tego gatunku, po śmierci niesłusznie zapomnianej.

Królowa elfów
wraca z wygnania


przechylona przez burtę
nerwowo pali papierosa
na obcej ziemi - myśli - nabiera się
paskudnych nawyków

czerwony ognik z sykiem gaśnie w toni

nie czas
na dym i tajemnice

teraz trzeba myśleć
za siebie i tę armię młodych pięknych duchów

nie obejdzie się bez walki

w jej kraju postawiono czarne miasta
a ziemię pocięto płotami
tak by nie była już ziemią

myśli: pewnie sprzedano też wzgórze
gdzie zginął ten który oczy miał szare
i szedł z gałązką jarzębiny
nad ciemną wodą

królowa elfów kocha tylko raz
nie liczcie na to że zapomni

setki lat czekała na ten moment
zbierała siły zawierała sojusze

strzeżcie się

bo wraca z wygnania
a tam gdzie przejdzie
zostanie
tylko miłość i wiatr

http://www.kwiatkowska.gryzzly.com/index.php?wyswi etl=wiersz03
Q__
Moderator
#47 - Wysłana: 4 Paź 2016 23:24:32 - Edytowany przez: Q__
Kolejny tekst z Kabaretu Olgi Lipińskiej. Zasadniczo realia historyczne (Ludwik XV i madame de Pompadour), odczytywany bywa b. współcześnie, nawet doraźnie (w kręgach PiSowsko-antysystemowych jako przepowiednia rządów PO np.), a ja doszukałem się tam jednak elementu SF...

Po mnie choćby potop,
daj buzi markizo.
Sire nie bądź idiotą,
ciemnieje horyzont!
Cóż, że ciągnie ciemność,
miłość chce ciemności,
Gdy Ty jesteś ze mną wszystko widzę prościej...
Źle wróżyły z nieba wczoraj gwiazdy krwawe,
bo lud nie ma chleba.
To niech żują trawę!

Po mnie choćby potop,
daj buzi, och jeszcze.
Sire nie bądź idiotą,
twoje państwo trzeszczy.
Jesteś dziś ponura jak złowróżbna sowa,
droga Pompaduro,
grunt się nie przejmować.

Lud to czarne szuje,
wyznam tobie szczerze,
nie bardzo pojmuję skąd ten lud się bierze.
Tylko dysharmonia przez ten lud i po co?
ktoś mówił, że oni podobno się rodzą,
Mają takie chatki, obyczaje dawne
i w tych chatkach matki...
Ach to przezabawne...
Gdzieś po wsiach daleko
wiodą życie płoche...
No to wobec tego pośmiejmy się trochę

Ha, ha ha
ha, ha, ha

Wierzysz w chiromancję? – Non!
A w anioła stróża? – Oui!
Nasz śmiech poprzez Francję przeleciał jak burza,
Bardzo lubię burze i wiosenne deszcze,
Pompaduro moja – zaśmiejmy się jeszcze...

A ha, ha, ha ha ha ha
ha, ha, ha ha ha ha

http://www.youtube.com/watch?v=6Xl4zNO2V-Y

Dlaczego SF? Cóż... zapachniało mi to williamsowo-stephensonowsko-dukajowymi postcyberpunkowo-neofeudalnymi klimatami. A to z tej przyczyny, że jeśli lekkomyślny monarcha i jego faworyta odbierają sposób rozmnażania się ludu jako niezrozumiałe dawne obyczaje, to ani chybi elity rozmnażają się tam przez klonowanie.
Q__
Moderator
#48 - Wysłana: 20 Gru 2016 17:33:04 - Edytowany przez: Q__
Wiersz w intencji może i nie SF, ale da się go odczytać jako antycypację:
1. kierowania pogodą z licznych utworów SF*,
2. porządków na planecie Kalenusji (z "Wyprawy profesora Tarantogi"),
a nawet...
3. dukajowego Ministerjum Zimy.


Zimę z wypisów szkolnych - Konstanty Ildefons Gałczyński

Któż to tak śnieżkiem prószy z niebiosów?
Dyć oczywiście pan wojewoda;
módl się, dziecino, z całą krainą –
niech Bóg mu siły doda;
śnieżku naprószył, śnieżek poruszył
dobry pan wojewoda.

A któż na szybach maluje kwiaty,
czy mróz, czy mróz, dziecino?
Nie, to rączuchną dla ciebie, żabuchno,
starosta ze starościną;
srebrzyste prążki, listki, gałązki
dla ciebie, dziwna dziecino.

A któż te śliczne zawiesił sople
za oknem u okapu?
Czy może także mróz niedobry
swą fantastyczną łapą?
Nie, moje złoto, to referenci,
podkierownicy, nadasystenci
nocą nie spali, hurra! wołali,
sople poprzyklejali.

Hej, tam w Warszawie jest pan minister
siwy i taki miły,
przez okno rzuca spojrzenia bystre,
bo chce, by dla ciebie były
zimą sopelki, śniegi i lody:
wszystkie zimowe wygody.

Jeżeli tedy sanki usłyszysz
i dzwonki ich tajemnicze,
wiedz: to minister w skupionej ciszy
nacisnął taki guziczek,
że sanki dzwonią i gwiazdki lśnią
nad miastem i nad wsią.

* drobiazg a propos:
http://www.blastr.com/2012/04/13_awesome_sci_fi_we ather.php
MarcinK
Użytkownik
#49 - Wysłana: 14 Lut 2017 16:59:32
W małej kropce mapy chłopakom nudzi się
Wsiadają na rowery
Jada gdzieś przed siebie
Tam gdzie nie słychać miasta, szumu fal
pozwala to rozwinąć skrzydła

Fantazja w głowach
Mrowienie w brzuchu tak
Jakby sunęli po drodze mlecznej bieli
Chociaż na chwile poczuć chcieli się
Jak gwiazdy i światła co nigdy nie chcą zasnąć

Potrzebowali wspaniałego planu by
Otworzyć tunel i wdrapać się na szczyt
Zagubieni w życie weszli w je za dnia
Deptali, a kręgi zostały jako znak

Jestem tu po to by
W waszym świecie lepiej żyło się
/2x

Ciepło witali milionowy tłum
Częstowali herbatom i plackami mam
Niespodziewanie w nocy nad kręgami coś
Zaświeciło, zaświeciło w powieki promieniami

Chłopaków sen na zawsze inny był
W mleku spokojnie zanurzyli się
Wszystkie rowery zardzewiały gdy
Wypowiedział to jedno
Bardzo ważne zdanie

Jestem tu po to by
W waszym świecie lepiej żyło się
/4x

Jestem tu po to by
W waszym świecie lepiej żyło się
(Żyło się, żyło się)
/4x

https://www.youtube.com/watch?v=Hwd-p1AoTJA
Q__
Moderator
#50 - Wysłana: 3 Lip 2020 14:28:29
Antoni Słonimski
Gołąb ostatni.
Pismo Imć Pana Starosty Berdyczowskiego, wysłane do Uładówki, na ręce J. O. Pana Hrabiego Jana Potockiego.
Anno 1968.


Jaśnie Wielmożny Panie mój i Dobrodzieju!
Już to ostatni list i gołąb mej pamięci
wysłany na Berdyczów. Może w czas doleci
i nie spełnionym Hrabię zbudzi ostrzeżeniem.

Mniemam, iż to nie było excessus mandati,
że w drodze do Iberii i Sierra Morena
wstąpiłem do Krainy Antypodów Słowa,
bo warto ich zwyczaje poznać i opisy
ad colligenda rychło włączyć gdzie należy.

W tym kraju dziwnym nasze najprostsze wyrazy
znaczenie mają mylne, jak te Antypody,
co chodzą głową w dół, nogi niosąc w górze.
Im głębiej w tą Krainę wchodziłem, niebaczny
tym groźniejszy przede mną krajobraz wyrasta.

I oto co ujrzałem i co mnie spotkało:
W dolinie Los Hermanoz, w miejscu gdzie leżały
trupy wisielców, teraz całe wielkie wojsko
zaległo grząską ziemię gnilną masą krwawą
i wszystko, co obliczał nasz mądry Velasquez,
owe cyfry niewinne, wykresy, równania, od zaklęć Czarnej Magii i apokalipsy,
od tajnych słów Kabalaży stały się straszliwsze.

Na próżno się starałem skryć w grotach Uzedy,
porwały mnie plemiona zdziczałych tubylców
zbrojnych w maczugi światła, strzały laserowe,
ponaddźwiękowe dzidy, kobaltowe proce,
kamienie fotonowe, psy cybernetyczne,
paraboliczne bębny, flety bioplazmy
wtórujące podskokom sztucznych serc lub krwawych,
wydartych z piersi trupów jeszcze nie ostygłych.

O, Drogi Panie Hrabio, jakże mi daleko
do dworu ukrytego w sadach, do komnaty
ksiąg pełnej, gdzie rozmowy wiedliśmy przy kawie,
wonnej kawie słodzonej z cukiernicy srebrnej…
 Strona:  ««  1  2 
USS Phoenix forum / Science-Fiction / Wiersze o tematyce SF

 
Wygenerowane przez miniBB®


© Copyright 2001-2009 by USS Phoenix Team.   Dołącz sidebar Mozilli.   Konfiguruj wygląd.
Część materiałów na tej stronie pochodzi z oryginalnego serwisu USS Solaris za wiedzą i zgodą autorów.
Star Trek, Star Trek The Next Generation, Deep Space Nine, Voyager oraz Enterprise to zastrzeżone znaki towarowe Paramount Pictures.

Pobierz Firefoksa!