Tekst zawierający ciekawe wyliczenie "ulubionych odcinków fanów" niestety bez podania informacji jak ten fanowski gust zmierzono:
http://voices.yahoo.com/star-trek-cult-classic-pos sible-future-207584.html

A otóż podane w nim rankingi:

TOS
1. City on the Edge of Forever - aired 4/16/1967. Kirk and Spock much travel into the past in order to prevent a deranged McCoy from altering history... and eradicating their own past.
2. Space Seed - aired 2/16/1967. The Enterprise picks up a crew of genetic supermen from the 20th century...and their leader, Khan, plans to create a new empire.
3. Mirror, Mirror - aired: 10/6/1967. Kirk and three of his officers are accidentally transported into a parallel "mirror" universe where violence, greed, and evil are commonplace.
4. Balance of Terror - aired 12/15/1966. Kirk pits the Enterprise against an invisible spaceship testing the Federation's defenses.
5. The Doomsday Machine - aired 10/20/1967. The Enterprise must stop an ancient doomsday weapon that is capable of destroying entire worlds...and has already totaled one Constellation-class cruiser.

TNG
1. The Best of Both Worlds(Episode 1) - aired 6/18/90. A Starfleet expert on the Borg, Lt. Cmdr. Shelby, is assigned to the Enterprise to investigate the disappearance of a Federation colony.
2. The Best of Both Worlds(Episode 2) - aired 9/21/90. Riker must pull out all the stops in order to save Earth from a Borg invasion being lead by none other than Locutus - otherwise known as Captain Jean-Luc Picard.
3. Yesterday's Enterprise - aired 2/19/90. A rift in the space/time continuum brings the Enterprise-C 22 years into the future, and alters the timeline. In this altered reality, the Federation is at war with the Clings, Tasha Yar is alive, and only Guinan's unique perception of reality may restore the true timeline.
4. The Inner Light - aired 6/1/92. Picard is struck by an energy beam from an alien probe, which renders him unconscious and places him in the life of a citizen on the planet Kataan, with his memory of the Enterprise intact.
5. TIE: All Good Things(Episode 1) - aired 5/23/94. Captain Picard is shifting through three time periods: just before the Enterprise-D is sent on its mission to Farpoint station, the present, and 25 years in the future, when Picard has just been diagnosed with Irumadic Syndrome, a degenerative brain disease. Meanwhile, an anomaly appears in the past and present in the Neutral Zone that piques the interest of both Starfleet and the Romulans; the Enterprise is sent to investigate. On the way there, Q finally confirms Picard's suspicion that he is responsible for the time traveling and that the anomaly is related to the shifts. He tells the Captain that the trial of seven years ago never ended and that humanity has been found guilty of being inferior. As punishment, humanity is to be destroyed -- not by the Q continuum, but by Picard himself. Now Picard must discover how he will destroy humanity, and how, or if, he can stop himself.
6. TIE: All Good Things(Episode 2) - aired 5/23/94. Shortly after Picard is diagnosed with a long-term, potentially debilitating brain disorder, he starts experiencing bizarre shifts into three main time periods: 25 years into the future, a few days before the Enterprise-D is sent on its mission to Farpoint station, and the present. Picard realizes that Q is behind these shifts through time. Q finally reveals himself that humanity is still on trial, and that Picard must stop an event in the future that will end the "threat" of humanity once and for all.

DS9
1. Call to Arms - aired 6/16/97. Leeta and Rom get married. Sisko decides to mine the wormhole, which will likely start the war. When their plan is detected, Sisko is forced to evacuate the station and endorse the non-aggression pact between Bajor and the Dominion. While patrolling the border, General Martok detects the first wave of Dominion ships headed for Deep Space Nine. All remaining Starfleet personnel are ordered to leave the station. Kira, Odo, Quark, Rom, Morn and Jake stay behind on the station and disable it as it is handed over to the Dominion.
2. Purgatory's Shadow - aired 2/10/97. After a coded Cardassian message from the Gamma Quadrant is detected, Garak and Worf attempt a rescue. However, they are captured by the Jem'Hadar and imprisoned in the same cell as Enabran Tain, General Martok, and the real Julian Bashir, who had been secretly replaced several weeks prior without any notice. The Jem'Hadar fleet invades the Alpha Quadrant when an attempt to seal the wormhole is sabotaged by the changeling-Bashir.
3. In the Pale Moonlight - aired 4/15/98. Sisko and Garak lure the Romulans into the Dominion war in order to get them to join the Federation/Klingon Alliance. Without them, the Federation and Klingon Empire would eventually lose the war and fall under Dominion rule.
4. What You Leave Behind - aired 6/2/99. Sisko launches the Federation/Klingon/Romulan attack against the Dominion on Cardassia. Kira, Damar and Garak destroy a power supply on Cardassia as the Cardassian population rises against the Dominion. Kai Winn asks Gul Dukat to join her in releasing the Pah-wraiths from the Fire Caves. Bashir and Ezri spend the night together on the eve of the war. The Founder Leader orders the execution of Damar, Garak and Kira after Jem'Hadar forces capture them; however, Cardassian forces free them. Meanwhile, on Bajor, Kai Winn recites from the Kosst Amojan in an attempt to release the Pah-wraiths.
5. By Inferno's Light - aired 2/17/97. When the Dominion fleet comes through the wormhole, it soon becomes clear that Cardassia has allied itself with the Dominion and that war is not far off. As the forces of the Alpha Quadrant assemble, the changeling posing as Dr. Bashir is wrecking havoc on Deep Space Nine.

VOY
1. TIE: Scorpion (Episode 1) - aired 5/21/97. Voyager finally enters Borg space, only to discover a threat more powerful than the Borg themselves.
2. TIE: Scorpion (Episode 2) - aired 5/21/97. The crew of Voyager come up with a solution to the Borg's problem, and are willing to share it with them if they grant safe passage to the ship and its crew. In order to help with the negotiations, the Borg send over a drone designated Seven of Nine as a representative of the collective.
3. Timeless - aired 11/18/98. Voyager uses new quantum slipstream technology in an attempt to get home, but a miscalculation causes the ship to crash into an ice planet. Fifteen years later, the sole survivors, Chakotay and Kim, steal the Delta Flyer in an attempt to send a message back in time and avert the disaster, however, Captain Geordi LaForge is determined to stop them at all costs.
4. Year of Hell - aired 11/5/97. Working with only a skeleton crew, Captain Janeway desperately attempts to repair Voyager in order to stop Annorax. Meanwhile, aboard the Krenim weapon-ship, Paris and Chakotay clash over the best way to save Voyager..
5. TIE: Future's End (Episode 1) - aired 11/6/96. Federation Timeship, the Aeon are pulled back in time to Earth in the late 20th century. The Timeship Aeon crashes in Arizona during the 1960's, while Voyager appears in orbit around Earth during 1996.
6. TIE: Future's End (Episode 2) - aired 11/6/96. Voyager must find a way to stop Starling, before his attempted use of the Timeship destroys Earth's Solar System. Meanwhile, while trying to rescue Paris and Tuvok, Torres and Chakotay are captured by a gang of weapons smugglers who believe that they are from the government.

ENT
1. The Expanse - aired 5/21/03. An alien race known as the Xindi launch an attack on Earth, causing great casualties and massive damage. As Enterprise heads back home, an unlikely source informs Archer about the Xindi and that their next attack will destroy Earth.
2. Azati Prime - aired 3/3/04. After getting to Azati Prime, the crew discover the almost complete Xindi weapon is on an ocean planet. Their plan to destroy it calls for someone to pilot the recently acquired Insectoid shuttle on a suicide mission and Archer decides he'll do it. However, Daniels brings Archer to the future to tell him that he must instead make peace with the Xindi and convince them that they've been manipulated by the Sphere-Builders. Archer refuses to put Earth at risk and goes on the mission, but he's captured by the Xindi and gets interrogated. Even worse, Enterprise has been found and the crew face a devastating attack.
3. Zero Hour - aired 5/26/04. Archer leads a team to stop the Xindi weapon before it reaches Earth. Meanwhile, Enterprise will have to face the Sphere Builders.
4. Countdown - 5/19/04. With time running out and the Xindi weapon about to be armed, Archer has to make a deal with several Xindi.
5. Shock Wave - aired 5/22/05. Starfleet orders Enterprise to return home when the crew seemingly causes the destruction of an alien planet they were exploring. Archer is visited by former crew member Daniels, who traveled through time to warn him that the Suliban are trying to sabotage Enterprise's mission, and the two travel through time to try to thwart the Suliban's plans.

(Przy czym nie rozumem czemu "Year of Hell" jest traktowany jako jedna całość, a pozostałe twopartery - nie.)

TNG
1. The Best of Both Worlds(Episode 1) - aired 6/18/90. A Starfleet expert on the Borg, Lt. Cmdr. Shelby, is assigned to the Enterprise to investigate the disappearance of a Federation colony.
2. The Best of Both Worlds(Episode 2) - aired 9/21/90. Riker must pull out all the stops in order to save Earth

VOY
1. TIE: Scorpion (Episode 1) - aired 5/21/97. Voyager finally enters Borg space, only to discover a threat more powerful than the Borg themselves.
2. TIE: Scorpion (Episode 2)
oraz
ENT
1. The Expanse - aired 5/21/03. An alien race known as the Xindi launch an attack on Earth, causing great casualties and massive damage. As Enterprise heads back home, an unlikely source informs Archer about the Xindi and that their next attack will destroy Earth.

To zestawienie odcinków jest ciekawe i rzeczywiście wszystkie one są dobre, z tym że są to głównie odcinki "akcji", w których dużo rzeczy wybucha, toczą się jakieś tam bitwy i sporo osób ginie. Nie ma też tutaj żadnych niespodzianek.

Jak dla mnie najlepszym odcinkiem TNG jest jednak nieuwzględniony tutaj "Who Watches the Watchers", być może najciekawszy odcinek Star Treka w ogóle. Nawet takie uwielbiane odcinki jak "The Best of Both Worlds" mają pewne denerwujące dziury w wątkach - chociażby że Picard jednak opiera się asymilacji (co dodatkowo stawia potem pod dużym pod znakiem zapytania masowe zabijanie dron - potencjalnie możliwych do uratowania ludzi). Wymyślono moim zdaniem ten jego przebłysk świadomości na szybko i po to, żeby jakoś zakończyć odcinek - a może warto było lepiej zasymilować Rikera albo kogoś innego i zrobić epizod o tym jak Picard mimo najszczerszych chęci MUSI podporządkować się swojej zasadzie, że dobro ogółu jest ważniejsze niż dobro jednostki i zabić swojego załoganta? (a przy okazji zatrudnić lepszego aktora do roli pierwszego oficera). W WWtW tak nie ma: odcinek jest sensowny od początku do końca, a rzeczy dzieją się w nim nie dlatego, że tak pasuje scenarzyście, ale dlatego, że są naturalnymi konsekwencjami zdarzeń. Dodatkowo wszystko to jest osiągnięte bez zbędnych fajerwerków i z taką minimalistyczną, gustowną skromnością środków wyrazu.
Kolejnym bardzo ciekawym i również oszczędnym odcinkiem TNG jest "Darmok". Po pierwsze dlatego, że jest to coś w rodzaju historii Gilgamesza i Enkidu, a po drugie dlatego, że koncepcja języka opartego na odwoływaniu się do opowieści jest szalenie ciekawa i bardzo pomysłowa (szczególnie w kontekście "ludzkości" większości obcych gatunków w Treku).
No i muszę jeszcze dodać do tego zestawienia "Skin of Evil", w którym nikt nie biega po lawie, nie skacze z jakichś planetarnych wierteł, nie ma gigantycznych statków strzelających byle gdzie, zatem znowu jest to odcinek bardzo skromny, ale straszny, poruszający, smutny, trzymający w napięciu itd.
Podobny jest "Disaster", który też bardzo lubię. Kilka prostych, ciekawych wątków dziejących się w znajomej, ale odmienionej scenerii Enterprise plus współpraca i wzajemne zaufanie załogi i wychodzi odcinek ciekawszy niż cała wojna z Dominium.

Jeżeli o Dominium mowa, to w przypadku DS9 dość przewrotnie powiem, że jednymi z moich ulubionych odcinków są trzy pierwsze zaczynające 2 sezon o spisku nacjonalistycznej, bajorańskiej organizacji terrorystycznej Krąg. Fajna, polityczna, ciemna akcja i duże zaskoczenie po dość tandetnych odcinkach 1 sezonu. Jak dla mnie te odcinki to trochę zmarnowany potencjał serialu, można było ciągnąć intrygi polityczno-religijne na linii Bajor-Kardassia-DS9-coś jeszcze, natomiast pojawiło się właśnie to Dominium, które moim zdaniem trochę przerosło producentów. Pojawiają się jako hiper-super niezwyciężony wróg, a z biegiem serialu wyraźnie słabną (nawet ich statki coraz łatwiej się niszczy) i podejmują dziwne decyzje: nie zajmują DS9, siedzą na tej Kardassi i chociaż mają jakiś milion statków to bawią się w głupie intrygi z podmienianiem admirałów. Ta wojna traci w pewnym momencie impet powagi i kończy się serią bitew zapowiadających niestety Treka w stylu Star Wars. Piszę o tym dlatego, że wszystkie odcinki z DS9 na tej liście tyczą się właśnie wojny i bitew.
Co do VOY, to niestety moim zdaniem nic w tym serialu nie ma sensu. Nie chcę się tu na ten temat rozpisywać, ale jedyną rzeczą, jaka mi z niego naprawdę utkwiła w pamięci były czarno-białe odcinki czy raczej sceny w klimacie bardzo starego science fiction.
Jeśli chodzi o ENT, to sprawa ma się podobnie. Wszystkie odcinki na tej liście tyczą się jakiejś bezcelowej wojny z jakąś nieinteresującą rasą owadów, wielorybów, płazów itd. Jedynym odcinkiem ENT, który jakoś pozytywnie mnie zaskoczył był odcinek o wariujących pod wpływem jakiegoś kosmicznego promieniowania Volkanach.

Queerbot

Zaiste, Oni czasem wracają.


A jednocześnie najsensowniejszy chyba (obok "Trudno być bogiem" Strugackich i "Edenu" Lema) pokaz PD w działaniu, bo - jakkolwiek to zabrzmi - Pierwsza Dyrektywa tutaj działa do samego końca, choć została złamana już na początku.
Do tego oczywiście sprawa zderzenia paradygmatów - religijnego, któremu hołdują Mintakanie i naukowego - iście dawkinsowskiego - którego zwolennikiem okazuje się być Łysy. Kontrowersja światopoglądowa jak się patrzy... czyli to w czym Trek zawsze był najmocniejszy, od czasów TOS.


Przyznaj, że podoba Ci się to odwołanie do męskiej przyjaźni, ale dajmy spokój krotochwilom. Faktycznie "Darmok" zasługuje na uwagę już choćby dlatego, że wpakowanie do jednego scenariusza żelaznego tematu Kontaktu, lingwistyki i pochwały mitologii (połączonej z pokazaniem jak bohaterowie stają się spadkobiercami Gilgamesza i Enkidu, Darmoka i Jalada, pisząc nowy, tragiczny, ale optymistyczny, mit) tak, by wszystko zadziałało, to nie lada osiągnięcie.
Chyba ostatni Wielki odcinek z ery gdy jeszcze Roddenberry był za sterem.


Jest to jednak ideowa kontynuacja pierwszosezonowego "In the Hands of the Prophets"* i - po trosze - "Duetu".

* swoją drogą interesujące byłoby prześledzić grę idei między tymż epizodem, a wzmiankowanym "Who Watches the Watchers"...


Ja bym nawet zaryzykował tezę, że wprowadzenie Dominium było przysłowiowym dżampnięciem sharka, a siłą DS9 była - i miała być według planów Pillera, prawdopodobnie też Roddenberry'ego - właśnie owa tematyka akcesyjna (w której zapewne mistycyzm miał się i pojawiać, ale nie w takim stężeniu jak od "Rapture" wzwyż).


A gdybym jednak mógł Cię naciągnąć na refleksje jak też, Twoim zdaniem, powinien wyglądać VOY&ENT done right?


"Impulse", jak mniemam?
http://en.memory-alpha.org/wiki/Impulse_(episode)

Trudno tu chyba mówić o mężczyźnie, tak na dobrą sprawę to w sumie nawet nie wiadomo chyba czy ten obcy kapitan był "samcem", gatunek na tyle tajemniczy, że wszystko jest możliwe ;) To jest zresztą skądinąd ciekawe i zupełnie hipotetyczne pytanie na ile można mówić, że przedstawiciel jakiejś płci obcego gatunku jest kobietą albo mężczyzną. Star Trek raz zmierzył się z tematem płci i wprowadził słynną postać współrodzica ("Cogenitor"), ale generalnie większość gatunków dzieli na samice i samce w bardzo ludzkim znaczeniu tych słów.


Pomysł na VOY jest moim zdaniem teoretycznie dobry, ale problem polega na wykonaniu. Wydaje mi się, że twórcom przyświecały słowa z sonetu Jacka Dehnela:

Te codzienne, conocne, te żmudne ćwiczenia
by wszystko, odmienione, mogło się nie zmieniać.

Dostali zupełnie nowy kwadrant, świat kompletnie nieznany i dosłownie nieograniczone możliwości, a postanowili działać bardzo zachowawczo i czerpać ciągle ze sprawdzonych pomysłów, w pewnym momencie wprowadzali przecież też sprawdzone rasy, jak chociażby Ferengi (chociaż to akurat miało jakieś tam zaczepienie w historii z TNG przynajmniej).
Co bym zrobił: przede wszystkim radykalnie zmienił na bardzo wczesnym etapie wymyślania serialu postać Chakotaya. Rozumiem, że Amerykanie czują się winni zagładzie Indian, ale Indianie w kosmosie, którzy dodatkowo swoją animistyczną religię potwierdzają ultranowoczesną technologią to parodia. Niech on będzie Maquis, to bardzo dobry pomysł, ale bez tego indiaństwa. Jego konflikt z Janeway powinien być bardzo mocny i nie zakończyć się po jednym, czy dwóch odcinkach. Ciekawie byłoby oglądać taktyczny sojusz Federacji i Maquis, mimo wszystko pełen podejrzeń i podziałów; można by mnożyć wspaniałe wątki o bardzo powolnym zdobywaniu wzajemnego zaufania, zdradach, przewrotach, indoktrynowaniu jednych i drugich na swoją stronę, sympatiach i antypatiach itd. Druga rzecz to charakterystyczne postaci, a tu niestety sporo jest kołków. Poza tym nie ma sensu mnożyć bytów ponad potrzebę - zamiast bardzo kulawych kreacji niezliczonej ilości obcych mogli postarać się o kilka naprawdę ciekawych, a jeśli nie, to zrobić z kwadrantu delta pustynię, już to byłoby lepsze niż Kazoni i ich krucjaty po H2O.
No i wreszcie coś, co powinno było być oczywiste dla twórców VOY - nieustanny kryzys. Statki Federacji są nowoczesne, przystosowane do długich podróży, ale mimo wszystko potrzebują co jakiś czas jakichś sensownych zapasów (niby w VOY tego szukają, ale skutki niedoboru nie są odczuwalne). W kolejnym dobrym odcinku TNG "Starship Mine" dowiadujemy się, że długie podróże kosmiczne powodują, że trzeba oczyszczać statek z promieniowania, a Voyager lata przecież przez nieznane w nowych warunkach, można było więc też wprowadzać wątki zdrowotno technologiczne; dodatkowo stan psychiczny załogi, depresje, szaleństwo, próby odreagowania na przykład na sposób religijny.
Serial taki oczywiście powstał - nazywa się Battlestar Galactica.


Tak, miałem na myśli ten. A jeśli chodzi o ENT w ogóle, to mam taką wizję, którą uskutecznia Mass Effect i po części Doctor Hu***: ludzie pojawiają się w gronie cywilizacji kosmicznych i zaczynają przeć jak burza. Otaczają ich rasy zasiedziane w swoich odwiecznych relacjach, układach i animozjach, ale ludzi odróżnia zmienność, elastyczność, mobilność, ciągłe pragnienie parcia dalej, szybciej, wpychania się wszędzie, w związku z czym zaczynają rozsadzać te zastane porządki, wprowadzać ciągły ruch, swoje wartości, przezwyciężać swoje braki technologiczne, czym imponują pozostałym i jednocześnie ich denerwują. Federacja zostaje zawiązana na skutek działania ludzkiej woli mocy i energii, a nie jakiejś dziwnej wolny z jakąś dziwną rasą, o której nigdy więcej już nie słyszymy i wolkańskiej kurateli.

Tak dziwnie się składa, że wg mnie również. hehe

Queerbot i Q


No nie jest tajemnicą przecież, że trek ma sporo buraków tak jak z tym zapomnianym oczyszczaniem okrętu z promieniowania, które było w TNG. Ja myślę po prostu, ze gdyby reżyserzy w kolejnych serialach serii mieliby te wszystkie niuanse sprawdzać i na dodatek jeszcze jakoś tak je łączyć aby to wszystko razem trzymało się kupy to zwyczajnie zabrakło by im czasu na realizatorską pracę.
A to fani są właśnie od tego aby wytykać potknięcia i błędy, z których reżyserzy w przyszłych projekcjach mogą sowicie skorzystać aby poprawiać swój produkt. Mnie tam Voy się podobał jak go oglądałem kiedyś. Ma serial swój klimat, nieznane czy niebezpieczne misje. A i kłótnie wśród załogi się zdarzają czy nawet do dwóch buntów nawet doszło. Może Chakotay z Indiańską kulturą też jakoś nie porwał mnie za nadto ale niech tam, można przymknąć na to oko w całokształcie. No chyba generalnie seriale sci-fi mają to do siebie, że w jakiś sposób są tam niedopracowane. Na późniejszych etapach zapomina się o pewnych szczegółach z wcześniejszej serii, ze np potem ktoś wygląda młodziej aniżeli np w TOSie jak wyglądał staro. hehe No i dobra jest no. Jakby tak dzielić włosa na czworo to wgl po co zabierać się za oglądanie czegoś.
Z resztą pisałem już o tym jakiś czas temu, że pewna wytwórnia filmowa chce sobie jeszcze poodcinać kupony od kultowej serii więc zlecają to jakiemuś reżyserowi sci-fi, który np o treku to tylko może słyszał i tak jak student przed egzaminem coś tam poczytał, przejrzał notatki i haja dawaj do produkcji nie zagłębiając się w szczegóły. Ma być film trekowy to wam taki zrobię i o pierdoły się potem nie czepiajcie. No i tak to wygląda w filmowym swiecie. No bo mówię ile ten reżyser teraz by stracił czasu żeby teraz łaskawie skonsultować z fanami scenariusz żeby wyłapali błędy i buraki i przypuszczam, ze jakby fani zaczęli teraz swoje pomysły wprowadzać to wyszłąby jeszcze większa kicha.
No ja to widzę dość prosto. Jeśli komuś taki no powiedzmy sobie kiczowaty gatunek nie odpowiada to nie ogląda i przerzuca się np na BSGC. A ja tam treka i tak polubiłem mimo pseudonuakowego podejścia. Tak samo co zrobiono z serią Terminatora. No już ostatnia część to już z deko inna historia niż to co znaliśmy na początku. Mówię albo można szukać dziury w całym albo przestać i po prostu potraktować całą twórczość rozrywkowo.

Queerbot


Przyznasz jednak, że autorzy odwoływali się tam do toposu braterstwa broni, zarezerwowanego w większości ziemskich kultur tradycyjnie dla mężczyzn (i często podszytego podtekstem krypto- lub jawnie - Herakles z Jolaosem np. - homoseksualnym). Zarezerwowanego aż do czasu Vasquez z Gormanem z Aliens i Xeny z Gabrielle (gdzie też się zresztą erotycznych, acz inaczej zorientowanych akcentów - słusznie lub nie - doszukiwano).


W sumie najciekawiej wyglądało to i tak w "Lewej ręce ciemności" Le Guin. Nienajgorsze (jak zwykle od strony koncepcyjnej, nie wykonawczej) były też pomysły Nivena gdzie jeden z Obcych gatunków nie zna dymorfizmu płciowego, ani zapłodnienia wewnętrznego (ma więc jeden gender*), drugi zaś - znani nam Kzinti - wykształcił sobie drogą selekcji dymorfizm tak silny, że samice nie są w ogóle rozumne...

* nie do końca ścisłe, bo rolę drugiego rezerwuje dla pewnego gatunku pół-rozumnego, w którym składa swoje jaja, traktując go z podszytą strasznym poczuciem winy tkliwością...

(Na pociechę możemy tu sobie dodać, że Le Guin jest Trekerką, a Niven jednym ze scenarzystów TAS.)

Aczkolwiek, choć odważniejsze niż w kanonie ST nadal jest to trzymanie się ziemskich pomysłów (podobnie jak wymyślony przez Wolfe'a cykl rozmnażania Magogów czy Nightsiders w AND).


Ew. z zabłąkanymi statkami innych gatunków, jak w "The Void".


nBSG "Water" pokazuje, że i z takiej krucjaty da się coś czasem wycisnąć.


I tu właściwie dałoby się wcisnąć indiańskość Chakotay'a, jako powrót do kulturowych korzeni w reakcji na stresy. Oczywiście powinno być w tym mniej ostentacji.


Podobną wizję prezentuje również - w pewnym stopniu - B5, gdzie - koniec końców - człowiek zbiera do kupy inne humanoidy i nakazuje się wynosić (skutecznie!) Vorlonom i Cieniom, a zwłaszcza (temat ów jest tam świetnie ujęty) cykl Uplift D. Brina, w którym ludzkość burzy skutecznie quasi-feudalną galaktyczną równowagę sił i daje nadzieję uciśnionym.

(BTW. z Doctorem to prosta gra słów, która i mnie się po głowie plątała, czy jakaś ugruntowana niechęć do wiadomego serialu?
Jeśli to drugie to będę Cię przekonywał do zmiany degustibusa w końcu nie jest winą owego serialu, że nie dostawszy się w ręce B&B ani Abramsa miał szansę przynieść sporo tego, czego można było oczekiwać od Treka.)

Adek


STID dowodem. Fanservice choć sporo niby naprawił, uczynił ten film potwornie nijakim, podczas gdy mocniej zaburaczona "jedenastka" jakoś dała radę.


Tyle, że nBSG to potomstwo Treka (jak pisałem). Moore podpierał się tu swoimi koncepcjami, których nie zdołał przeforsować w czasie pracy nad VOY.

(Aha: bardzo proszę nie dublować .)

Sorki ale miałem przeedytować ale potem jak się wtrynił twój post to już nie mogłem. Wiem, że po to jest edycja.

No jakby nie było ale wiadomo o co mi chodzi.

Adek


Dobrze rozumiem, że engine znów jakieś figle płata?

Zgadzam się, że można przesadzić z odwołaniami, szczególnie kiedy uniwersum jest tak rozbudowane, ale nawet nie o to mi chodzi, żeby ze straszną pieczołowitością dbano o te szczegóły, ale o jakiś realizm i "opór", dzięki któremu sprawy nie będą szły tak gładko.
Tak, jak pisał Q__ o tej wodzie w nBSG - tam zrobiono z tego ciekawy wątek o rozpaczliwej sytuacji, widzimy, że ludzie nie mogą się normalnie myć, że wprowadza się jakąś reglamentację, ma to realny wpływ na życie tych ludzi, którzy ciągle coś łatają i przetwarzają. Jest to wtedy ciekawe i można się zżyć z tymi ludźmi, troszczyć o ich problemy, a w VOY jedynie nam się mówi, że są jakieś braki, ale nie widać ich skutków. Przez to ten serial staje się dość błahy, a ma znacznie większy potencjał.


Zgadzam się, zresztą Gilgamesz i Enkidu też mają epizod "leżenia przy sobie jak przy kobiecie", chociaż tak do końca nie wiadomo, co to znaczy - z pewnością jakąś wielką zażyłość.
Teraz zauważyłem, że ten odcinek odbił się w ogóle jakimś sporym echem i wszedł do internetowej kultury. Takie obrazki np:



LINK


To prawda, zapomniałem o B5 i serial ten robi to - przynajmniej do ostatniego sezonu może - bardzo dobrze. Myślę, że twórcy ENT popełnili duży błąd, że nie poszli w tę stronę, tylko uwikłali się w wojnę temporalną i Xindi. Narzucili ludziom ograniczenia technologiczne względem innych ras, ale zamiast zrobić z tego użytek, pokazać, że ludzie są wielcy za sprawą swojego człowieczeństwa a nie techniki, zaczęli wprowadzać teleportacje, wiązki trakcyjne itp.


Tylko gra słów ;) Lubię Doktora, chociaż mam pewne ALE, ale to temat na inny topic.

Queerbot


Tak w sumie to nawet z braku energii na obsługę holodecków można było zrobić temat - załoganci nie mając możliwości zastępczego wyżycia (nie tylko seksualnego, chodzi również o instynkt agresji) stają się bardziej sfrustrowani i okazuje się, że bez błahej - niby - rozrywki morale siada.


Jednym słowem: kanon jest tu otwarty na interpretacje z woli autora/autorów. Jak w wypadku Kirka i Spocka chce się powiedzieć.
W każdym jednak razie w wypadku opowiadania owych historii po wolkańsku Gilgamesz z Enkidu, Darmok z Jaladem i kapitan Picard z kapitanem Dathonem zwracaliby się zapewne do siebie słowem t'hy'la, przynajmniej w jakimś kluczowym momencie.


Do momentu gdy pokazując nieciekawą odległą przyszłość zasugerował, że cały ten impet - w dłuższym planie - na nic?*
http://babylon5.wikia.com/wiki/The_Deconstruction_ of_Falling_Stars
(Inna rzecz, że w - wyjątkowo zresztą dobrym - odcinku VOY "Living Witness" też wyszło na to, że kiepsko się Federacja spisała, skoro po tylu wiekach nie dotarła do Delty.)

* swoją drogą: podobną cykliczność wzlotów i upadków pokazuje Doctor Who (z głośnych odcinków ostatnich lat - "Gridlock" i to w odniesieniu do trzech cywilizacji)...


Zgadzam się. Poszli w robienie prequela polegające na unikaniu bycia prequelem. Mniej by mi już w tej roli zgrzytał nawet SAAB, po podmienieniu "Pijaw" na Romulan.


A to zapraszam i do dyskusji o DW.

Tak. Bardzo polubiłem B5, kiedy w końcu się do tego serialu przekonałem, ale szczerze mówiąc ostatni sezon był dla mnie takim rozczarowaniem, że przestałem go oglądać.
Ale jeszcze a propos tego pomysłu "rozłażenia się" ludzi po galaktyce i robienia zamieszania. Jest kilka powodów, dla których ENT oparty na takim pomyśle byłby znacznie lepszy, a chyba najlepszym powodem jest to, że taki motyw towarzyszy ludzkości od zarania, jest gdzieś bardzo głęboko zapisany w naszych umysłach. W eposie "Enuma elisz" starzy bogowie postanawiają zabić nowych, bo ci robią za dużo hałasu i nie dają im spokoju swoją ruchliwością (nowi bogowie pokonują jednak starych sprytem i mądrością), a w "Sa naqba imuru", czyli eposie o Gilgameszu bogowie postanawiają zabić z tego samego powodu ludzi (ratuje ich jednak bóg Enki/Ea). Historia też doskonale pokazuje jak ospałe i osiadłe społeczeństwa (np rzymskie) są wypierane przez bardziej żywotne; zwykła obserwacja pokazuje np jak woda rozbija skały albo jak przyroda w krótkim czasie potrafi coś zarosnąć i zagarnąć; wreszcie my sami przychodzimy na jakiś teren, zasiedlamy go, kompletnie zmieniamy według swojego uznania i dla naszych potrzeb. To jest jakieś prawidło, które my-jako gatunek doskonale podświadomie rozumiemy i jakkolwiek pompatycznie to brzmi, oparcie na tym motywie ENT zaowocowałoby, że serial byłby jakiś i o czymś.

Queerbot


Tak... Teoretycznie byłaby to potworna gatunkowa megalomania, pycha i zadufanie, ale taki właśnie motyw wyjątkowo by pasował do Treka z jego mitem Ludzkości Zwycięskiej, naginającej czasoprzestrzeń do swojej woli.
Inna sprawa, że dałoby się zastosować też wariant bardziej skomplikowany, oto na przykład, w cyklu o Ekumenie Le Guin, ludzkość w zasadzie jest na krawędzi wymarcia w wyniku swojej antyekologicznej polityki i rabunkowych metod gospodarowania, gdy nadchodzi pomoc od Haińczyków (taka mieszanka Wolkan i pierwotnych humanoidów z "The Chase"), ale otrzymawszy ją Ziemianie stają się - z racji tego samego pędu do ekspansji bez względu na koszty - sprężyną napędową tytułowej Współnoty, w efekcie czego, choć Ziemia wciąż liże rany, zostają jej drugim co do znaczenia - i najbardziej oddanym idei eksploracji - gatunkiem (to właśnie im Cetianin Shevek przekazuje swoje rewolucyjne fizyczne odkrycie, np.), choć gdy Wielki Brat nie patrzy zdarza im się poczynać sobie jak żołnierze z "Avatara", nie przymierzając, zwykle na własną zgubę...
(Taka dwuznaczność byłaby nawet piękniejsza w sumie, gdyby nie to, że... w Treku stała się już udziałem Cardassian.)


Zdaje się, że tego właśnie bycia jakimś i o czymś zabrakło wiadomym serialom B&B in toto (bo ich odcinkom jeszcze się czasem trafiało).

Przypomniało mi się z jakiegoś powodu kilka ciekawych odcinków.

Powrót Kora do Treka w DS9, ciekawe studium szaleństwa i upadku, w jakimś sensie "Opowieść wigilijna" w kosmosie.

Wszystko zaczyna się w "Blood Oath", gdzie Kor ma zamiar zmierzyć się z Albinosem, duchem przeszłości. Mierzy się, ale nie następuje oczyszczenie i wyzwolenie. Traci towarzyszy, którzy giną w bohaterskim boju i zostaje sam z uczuciem niespełnienia i straty. Od tego momentu następuje moim zdaniem kompletny rozpad jego osobowości.

W "The Sword of Kahless" Kor postanawia odnaleźć ducha przyszłości - bat'leth Kahlessa, który uzdrowi Imperium i przyniesie znalazcy chwałę. Miecz jest tutaj oczywiście potężnym symbolem - przede wszystkim czegoś w rodzaju "klucza Salomona", remedium na wszystko, odpowiedzią na wszystkie pytania, idealnym systemem arytmetycznym i filozoficznym, fontanną młodości (przypominam Theodena z "Władcy..."). W rzeczywistości natomiast jest czymś, co chyba najłatwiej nazwać zaklęciem albo talizmanem. Podam kilka przykładów, które może rozjaśnią odrobinę o jaki stan psychiczny mi chodzi:

1. Ludzie odchudzający się bardzo często nie przyjmują do wiadomości, że sposobem na schudnięcie jest wysiłek fizyczny, mnóstwo czasu i energii poświęcają natomiast na szukanie zewnętrznego zaklęcia, które ich odchudzi: tabletki, przyprawy, elektrody przyklejane do brzucha, produkty light, jakieś suplementy itd. Wszystkie one okazują się nieskuteczne albo wręcz szkodliwe (ostatnio głośny był przypadek nastolatki, która zażyła jakieś tabletki, które dosłownie ją ugotowały).

2. Ludzie cierpiący na schizofrenię mają urojenia, to znaczy naturalne ludzkie lęki tyle że pod postacią omamów zmysłowych. Wiele z tych osób nie odróżnia omamów od rzeczywistości i zamiast uświadomić sobie, że urojenia mają charakter informacyjny, że ich umysł komunikuje w ten sposób różne rzeczy, zaczynają zaklinać rzeczywistość. Tworzą różne niekończące się rytuały, unikają pewnych sytuacji (np ptaki bardzo często postrzegane są jako szpiedzy) i tworzą coraz bardziej rozbudowane wizje spisku przeciwko nim i sposoby zaradzenia temu.

Tym właśnie jest moim zdaniem miecz Khalessa, to znaczy taką próbą odnalezienia siły, mocy poza sobą, za sprawą zaklęcia i magicznego przedmiotu. Niestety, jak wszystkie tego rodzaju metody, korumpuje i pogrąża.

I wreszcie "Once More Unto the Breach", czyli Kor wreszcie spotyka się z duchem teraźniejszości. Jest to rzecz jasna spotkanie bardzo nieprzyjemne, okazuje się bowiem, że on - Kor, Dahar Master, pogromca Federacji, Romulan, legendarny wojownik, który wszystko widział a przejrzał to w rzeczywistości pomylony dziadek, z którego zagrody sztucznych zębów po raz setny wydobywają się te same szczebiotliwe opowieści o zamierzchłych czasach. Wyobraźcie sobie jak czuje się jego rodzina podczas jakiegoś klingońskiego święta: wszyscy siedzą sobie przy stole, chcą zjeść dobrego gagh, upić się i pośpiewać piosenki, a ten aż podskakuje na krześle żeby znowu zacząć ględzić i zepsuć wszystkim świąteczny nastrój.
Nikt go nie słucha, nikt się z nim nie liczy, narasta w nim frustracja i pogłębia się szaleństwo. To wszystko doprowadza prawie do katastrofy, Kor gotowy jest poświęcić swoją załogę, byle tylko dostąpić zbawienia (zginąć w bitwie) i tylko jakiś ostatni przebłysk świadomości ratuje jego honor.

Wspomniałem, że jest to coś na kształt "Opowieści wigilijnej", chociaż należałoby chyba dodać do tego przedrostek "anty", bo w gruncie rzeczy jest to historia tragiczna i niesłychanie smutna.

Queerbot


A ja może zwrócę uwagę, że ów tytuł jest to kolejna szekspirowska aluzja w Treku - słynna fraza z "Henryka V":
http://www.phrases.org.uk/meanings/269700.html

Jak uczy wczorajszy wieczór - do 11 razy sztuka.

Queerbot


A potem miarka za miarkę, że pozostaniemy przy tytułowych aluzjach do Willa S..

Kolejny ranking odcinków TOS:
http://www.youtube.com/watch?v=Fmn4FXXnIc4

1. "The City on the Edge of Forever"
2. "Balance of Terror"
3. "Amok Time"
4. "Journey to Babel"
5. "Space Seed"
6. "Mirror, Mirror"
7. "Arena"
8. "The Doomsday Machine"
9. "The Trouble with Tribbles"
10. "The Naked Time"

Honorable mentions: "The Menagerie", "This Side of Paradise", "Shore Leave", "Where No Man Has Gone Before", "The Ultimate Computer"

I pokrewny - najlepszych bójek Kirka:
http://www.youtube.com/watch?v=XAWnDksru4g

Kolejne fanowskie typowania debeściaków (ktoś tu lubi tylko 4 serie):
http://www.reddit.com/r/startrek/comments/1y1hap/t op_10_star_trek_episodes_tos_tng_ds9_stv/

Kolejne Top Fives, z kolejnego bloga:
http://www.dan-stryker.com/blog/?cat=119
(Wpisy kolejno od dołu: Top 5 filmów, odcinków VOY&ENT, DS9, TNG, TOS + esejo-recenzja "jedenastki".)

ps. Tymczasem obejrzałem powtórkowo "By Inferno's Light".
Cóż powiedzieć? Nie jest to klasyczny, Problemocentryczny epizod w roddenberry'owskim stylu, ani misterna fabularna układanka w stylu B5, ale dość jest tam pamiętnych scen/dialogów i inteligentnych rozwiązań, by uczynić go pamiętnym w całości.
Zaczyna się już mocno, bo powtórką scen z poprzedniego epizodu - misji ratunkowej do Gammy, odnalezienia Taina oraz Martoka i... prawdziwego Bashira, śmierci pierwszego z nich, Dukata, kłócącego się z córką z powodu jej uczuć do Garaka, wreszcie pomyślanej jako klasyczne rozwiązanie w dobrym Trekowym stylu próby zamknięcia Wormhole'a, nieskutecznej jednak w wyniku sabotażu.
Potem jest jeszcze mocniej - flota Dominium wylania się z Wormhole'a (który, jak oznajmia O'Brien, zamiast się zapaść stał się w efekcie znacznie stabilniejszy) i otacza stację. Na jej spotkanie wylatują Defiant, runabouty i BoP Dukata (który gościł na stacji i dotąd teoretycznie zgodnie współpracował z jej załogą). Kira rozkazuje podwładnym zachować spokój i nie strzelać bez rozkazu od Sisko. Siły Dominium nie atakują jednak DS9, tylko spokojnie kierują się na Cardassia Prime, statek Dukata leci za nimi, Kira łączy się z nim, chcąc go odwieść od samobójczego ataku, dowiaduje się jednak, że ten nie atakuje, a... dołącza, negocjował bowiem potajemnie traktat pomiędzy swoją ojczyzną, a Dominium i leci teraz objąć rządy, mówi też ironicznie czy Kirze aby nie nie pasowało, że są nagle w jednym obozie. Major wściekła wydaje rozkaz ataku, jednak jest za późno - BoP odleciał.
Worf, Bashir, Garak i Martok uwięzieni z dwojgiem Romulan i czyniącym wrażenie obojętnego na wszystko Breenem planują ucieczkę, ma ona polegać na tym, by przestroić nadajnik Taina tak, aby połączyć się za jego pomocą z promem, zdalnie uruchomić Transporter, przesłać się na w/w prom i odlecieć.
Tymczasem jednak dowodzący obozem Vorta nakazuje spędzenie więźniów do jednego pomieszczenia, by ich cardassiańskiej części oznajmić dobrą nowinę - Cardassia stala się częścią Dominium, więc są wolni i mogą cieszyć się nowym statusem jego obywateli. Okazuje się jednak, że nie dotyczy to Garaka, bo nowy szef cardassiańskiego rządu go nie lubi. Nasz "prosty krawiec" dowiaduje się przy tym kto jest owym szefem.
Życie więzienne biegnie swoim torem - Worf, jak Martok mu zapowiadał, toczy walki wręcz z kolejnymi Jem'Hadar, którzy mają się uczyć na nim jak się walczy z Klingonami (do tematu Klingonów zresztą wrócimy), odnosi dość łatwo siedem zwycięstw, jednak ma coraz więcej wewnętrznych obrażeń (m.in. połamane żebra), których Bashir nie jest w stanie leczyć w tych warunkach i każda kolejna walka grozi mu śmiercią. Worf jest jednak gotów walczyć do końca, a Martok umacnia go w tym honorowym zamiarze. Bashir robi co może, a tymczasem Garak w tunelu wentylacyjnym, z którego Tain włamywał się do systemu więzienia używając go jako improwizowanego nadajnika, pracuje nad ucieczką, zmagając się z narastającymi atakami klaustrofobii (pobyt tam budzi w nim wspomnienia z czasów gdy był - chyba - uwięziony przez Tzenkethi), tęskni też za ojcem... żałując, że tenże nie tkwi tu zamiast niego. W końcu jednak, za którymś razem, atak paniki jest tak mocny, że towarzysze muszą go stamtąd wyciągnąć i nie jest jasne, czy będzie w stanie wrócić do pracy. Zbudowany jednak postawą Worfa, o której Martok chce zamówić pieśń, dochodzi do wniosku, że tchórzliwy Cardassianin byłby w tej pieśni kiepskim akcentem, obok bohaterskiego Klingona i wspierającego go uzdrowiciela i odważnie idzie zakończyć robotę, co Martok uznaje za jego wielkie zwycięstwo nad sobą.
Worf, w asyście Martoka idzie stoczyć ostatnią walkę, z Pierwszym J'H (który w poprzedniej walce pozbawił Martoka oka) i choć ewidentnie nie ma siły walczyć nie zamierza się poddać. Tymczasem ich towarzysze mają w celi "wizytę" strażników, którzy dostali rozkaz zabić Garaka. Jego współtowarzysze udają, że nie wiedzą, gdzie jest, dostają więc jedno czy drugie uderzenie, a gdy pod poduszką Bashira zostaje znalezione narzędzie, którym Tain podważał płyty ścian, doktor zaczyna być bity, by powiedział co to jest. (Aby postraszyć doktora jeden z Jem'Hadar zabija... Romulanina z tej samej celi. Ot, los redshirta.) J'H znajdują ukryte wejście, postanawiają też zabić więźniów. Milczący Breen sięga jednak po broń jednego ze strażników, sam ginie, ale w efekcie dochodzi do krótkiej walki, w której giną też i strażnicy. Sprawdza się stare romulańskie przysłowie, że nie należy odwracać się plecami do Breena.
Tymczasem przeciwnik Worfa mając poczucie honoru zbliżone do Klingona oznajmia, że może go zabić, jeśli dostanie taki rozkaz, ale nie będzie go dalej bić, uznaje się za pokonanego. Dowodzący obozem Vorta, który poczucia honoru nie posiada, wściekły nakazuje zabić obu. Ginie jednak tylko szlachetny J'H - Garak właśnie zakończył pracę i wszyscy więźniowie z jego grupy przesłani zostają na pokład promu, i odlatują.
Zanim do tego jednak doszło i na stacji sporo się wydarzyło. Najpierw załoga wysłuchała aroganckiego przemówienia Dukata, transmitowanego z Cardassii, w którym wyjaśniał on dobrodziejstwa sojuszu i zapowiadał, że nie zostanie ani jeden żywy Klingon, ani Maqui, w cardassiańskiej przestrzeni, twierdził, że robi to dla swojego syna i dzieci wszystkich Cardassian.
Wysłuchawszy tej mowy Ziyal zaczyna wątpić w dobroć swojego ojca, choć wie, że zawsze ma on istotne powody dla tego, co robi. Kira przekonuje ją, że swoje powody ma każdy, ale ludzi należy oceniać po tym co robią, nie po tym co mówią lub myślą. (Jest to jeden z lepszych niezapomnianych Trekowych dialogów.)
Potem na stacji zostają odkryte ślady sabotażu, okazuje się też, ze zaginął jeden z bajorańskich inżynierów. Tym, który wprost każe szukać w tym infiltracji ze strony Dominium i proponuje stosowne środki bezpieczeństwa jest... Zmienny udający Bashira, który mimo to nie zaprzestaje swojej działalności (raz o mało nie zostaje przyłapany przez O'Briena, ale potrafi go zagadać).
Tymczasem do DS9 przylatuje rozbita przez Dominium flota klingońska. Sisko - opatrywanemu (czy jak to zwać, przy tej technologii) przez niby-Bashira (!) Gowronowi proponuje, jak gdyby nigdy nic, powrót do traktatu z Khitomer (jest to kolejna niezapomniana scena i jeden z lepszych momentów Bena, który jest tu i twardzielem, i dyplomatą dokładnie takim, jakim powinien być). Kanclerz zachwycony, mówi jak niedawno jeszcze nikt nie słyszał o DS9 i Bajor, a teraz wszyscy patrzą ku nim z nadzieją. Porozumienie w praktyce oznacza zgrupowanie klingońskich sił wokół DS9 w oczekiwaniu na przybycie Federacyjnych posiłków, oraz przydzielenie Klingonów do patroli na stacji mających szukać Zmiennego. Nieprzekonana Kira nazywa to rozwiązanie "ciekawym", by usłyszeć od dowódcy (kolejny dobry dialog), że wobec tego jest adekwatne do ciekawych czasów.
Skoro o Kirze mowa - nie może ona wciąż pogodzić się z nieuczciwością Dukata i przysięga, że go zabije przy następnym spotkaniu. (B. mądrą decyzją scenarzystów jest uczynienie nośnikiem takiego, słusznego zresztą, gniewu postaci spoza GF, która ma prawo być bardziej pierwotna.)
Gdy jesteśmy przy nie-Federacyjnych... Po szumnej zapowiedzi Dukata, który łączy się z Sisko i w zamian za kilkakrotne uratowanie mu życia, jak mówi, daje kapitanowi do wyboru - albo przystąpienie UFP do Dominium, albo oddanie Cardassianom stacji, w przeciwnym razie zostanie bowiem odbita siłą (spotyka się oczywiście z odmową Bena, który dowodzi przy tym, że stacja nie ma prawa zwać się cardassiańską, bo budowali ją bajorańscy niewolnicy - jeszcze jeden dobry dialog), Quark martwi się o swoje interesy, spodziewa się bowiem, że DS9 wpadnie w ręce Dominium, a ani J'H, ani Zmienni nie jedzą, nie piją i nie uprawiają seksu, więc na nich nie zarobi. Ziyal pociesza go, że przynajmniej Vorta mogą okazać się żarłokami, pijakami i maniakami seksu (kolejny dobry, acz raczej błyskotliwy niż mądry, dialog).
Tymczasem siły Federacji i Klingonów szykują się do walki ze zbliżającymi się - jak wynika z czujników - sił Dominium, wsparte dodatkowo przez przybyłych nagle i gotowych walczyć po ich stronie Romulan.
Tu oba wątki splatają się w kulminacji, bowiem sygnał od powracających do domu znanych nam uciekinierów z niewoli Dominium, pozwala ustalić, ze jest dwóch Bashirów, czyli ten ze stacji musi być wrogim szpiegiem. Infiltratora nie ma już jednak na DS9, wystartował runaboutem Yukon (zabiwszy uprzednio jego załogę) i skierował się z samobójczą misją ku bajorańskiemu słońcu, by wysadzając swój prom i zgromadzoną na jego pokładzie niebezpieczną materię zainicjować przemianę tegoż słońca w supernową, niszcząc tym samym Bajor, stację i trzy floty. Jego prom zostaje jednak zawrócony ze swej drogi przez Defianta i wybucha z dala od gwiazdy.
Wraz z tym przestaje działać urządzenie ogłupiające sensory i okazuje się, że wszystko to był podstęp mający na celu zwabienie wrogów w pułapkę - floty Dominum wcale nie ma w pobliżu.
Ex-więźniowie wracają na stację, Worf wreszcie dostaje należytą pomoc medyczną. Nowo nawiązany - a może odbudowany - sojusz oznacza również stacjonowanie na DS9 kontyngentów klingońskiego i romulańskiego (Sisko prosi Gowrona, by pierwszym z nich dowodził Martok, ten przyjmuje ów zaszczyt). O'Brien nie może się nadziwić, że nie rozpoznał oszusta, choć przecież ten był podejrzanie miły, nie to co prawdziwy Bashir. Dukat zaś łączy się ze stacją i zapowiada, że to jeszcze nie koniec. Nie wyraża też skruchy z powodu narażenia Ziyal na śmierć wraz z resztą mieszkańców DS9 - skoro wybrała Garaka, nie jest już jego córką. Ben, tradycyjnie, nie zamierza się go bać.

Reasumując (i kontynuując wypowiedź z poprzedniego posta): owszem, znajdą się buraki i naciągane rozwiązania (czemu ginie szeregowy Romulanin, a nie przyłapany Bashir? kiedy właściwie Zmienny zastąpił naszego doktorka? jak się ma szlachetność dowódcy Jem'Hadar z więziennej planetoidy do lansowanego przekonania, że z J'H nie ma dialogu? czemu wystarczy wydostać się na prom by potem zwiać już bez problemu gdy się jest Bashirem prawdziwym, podczas gdy fałszywego da się złapać? dlaczego przedstawiciel znanego z obsesji na tle swojego bezpieczeństwa gatunku Założycieli bierze na siebie samobójczą misję? po co te wszystkie floty, skoro tak łatwo niszczyć całe gwiazdy - i systemy? czemu - skoro parę sezonów temu odkryto jak indywidualnie skakać w czasie, a pod ręką jest niejedna Osobliwość na romulańskim okręcie - nie podjęto próby wysłania kogoś, kto cofnie się w czasie i zamknie Wormhole, może nawet zanim dojdzie do podmiany Bashira? albo dlaczego nie wysłano całego statku - to patent znany od TOS?), jednak ogólnie "By Inferno's Light" odbiera się bardzo dobrze mimo jego, wspomnianej, formalnej nieklasyczności. Jestem gotów dać 4/4 w skali Jammera (może i całość odbieram bardziej na 3,5, ale te sceny, te dialogi...).

A oto jak oceniają go inni:
http://www.jammersreviews.com/st-ds9/s5/inferno.ph p
http://www.kethinov.com/startrekepisodes.php?id=46 3
http://www.ditl.org/episode-page.php?Series=DS9&Ep isode=111

(Swoją drogą: uważam w/w odcinek za tak istotny punkt zwrotny fabuły, że dziwię się iż wolano kazać Sisko móc żyć raczej ze współudziałem w zbrodni Garaka - i milionami ofiar wojny - na sumieniu niż kazać się cofnąć w czasie i dokonać korekty gdzieś w jego okolicach. Zwł., że - jak wiemy z "For the Uniform" zdolny jest, gdy trzeba, do gangsterskich zagrań. A w "Timeless" nie takie korektury odchodziły. Zarzut kolejny - w Alfie trwała krwawa wojna, a na Voyagera post-TNGowska sielanka. Ech Treku, Treku, jak brać cię serio, choć masz wszak intelektualne ambicje? Komiksem dla dzieci jesteś i tyle...)

Voyager miał trochę więcej fajnych odcinków , nie tylko te wymienione w poście 811 .

Sezon 1 ma najgorzej choć są ciekawe odcinki , poza pilotem m.in. odcinki 1x03 i 1x04 są dość fajnie zrealizowane .

Sezon drugi zaczyna się fajnym ( jak dla mnie ) odcinkiem , 2x13 Prototype i 2x17 Dreadnought też są niczego sobie .

Sezon 3 poza wspomnianym Future End's ma też ciekawe 3x05 False Profits ( swoją drogą odcinek nawiązuje do jednego z odcinków TNG ) , także 3x17 Unity jest jako tako sensowny , na końcu perełka 3 sezonu - pierwsza część odcinka Scorpion .

Sezon 4 startuje mocno kontynuacją Scorpiona , potem The Raven - o ile sam odcinek jest średni to dowiadujemy się co nieco na temat 7 z 9 , potem wspomniany już Rok Piekła ( 3x08 i 3x09 ) , 4x14 i Prometheus , nowa wersja AHM ; 4x15 i 4x16 też są ciekawe , potem kolejny dobry podwójny odcinek - Kiling Game i na końcu odcinki od 4x23 do 4x26 .

W sumie sezon 4 ma chyba największe nagromadzenie lepszych odcinków .

Sezon 5

5x03 Extreme Risk - załoga wreszcie decyduje się na wykorzystanie zdobycznych technologii , powstanie Delta Flyera .

5x04 In The Flesh - kolejne spotkanie z 8472 , imitacja akademii Floty , rybki dostają plany zmodyfikowanych nanosond .

Wspomniany 5x06 - choć nie jest to najlepszy odcinek z gatunku tych temporalnych .

5x15 i 5x16 Dark Frontier , 5x24 Relativity - kontynuuje niektóre wątki z Future End's

Sezon 6

Oprócz podwójnego odcinka łączącego sezony 5 i 6 sezon 6 ma też inne ciekawe odcinki .

6x04 i fantazje Doktorka , 6x07 do 6x12 , 6x16 Collective oraz kontynuacja 6x11 czyli 6x17 Spirit Folk , do tego finał S6 czyli 6x26 Unimatrix One Part 1 .

Sezon 7 .

Zaczynamy udaną kontynuacją 6x26 , potem 7x09 i 7x10 czyli co się stanie jak Janeway da Hirogenom technologię holograficzną , również 7x11 jest w miarę ciekawy - Janeway z czasów przed wylotem do Badlands , Bellana i reszta Mquis w ich mundurach , Siedem jak jeszcze była droną Borg oraz dawno nie widziany Kazoni i Seska , na końcu 7x21 oraz finał serialu , choć nieco naciągany .

reyden


Nie będę się kłócił. wbrew pozorom.


Jeden z moich ulubionych z VOY - może dlatego, że pokazuje co lubię - pozostałość wymarłej cywilizacji (której biedny, TOSowy wygląd dodaje uroku w moich oczach, wbrew pozorom).

Z tegoż sezonu dorzuciłbym zresztą także 2x23 chociażby. Zresztą ja, jak to ja, zawsze jestem miłośnikiem - i obrońcą - wczesnych sezonów. (Nawet gdy zawierają jakieś "Thresholdy" )


A 3x21?


5x01 ma b. interesujący potencjał...


A kwintesencja roddenberryzmu - 7x15?


Tak, jak rozkładać go na czynniki pierwsze robi się strasznie głupi, ale... odbieram go raczej pozytywnie:
http://www.startrek.pl/forum/index.php?action=vthr ead&forum=2&topic=214&page=0#msg252962

Och, Voyager ma dużo więcej perełek. Pozwolę sobie wymienić moich faworytów z "niesławnych" trzech pierwszych sezonów

Pilot (jak można zapomnieć o najlepszym pilocie ST?), 1x03 (zgoda), 1x07 (!!), 1x13, 1x15, 1x16;

2x03 (!), 2x06, 2x08, 2x13 (trudno się nie zgodzić), 2x14 (o ile pamiętam), 2x16 (jak mogliście ominąć Bada Dourifa ?), 2x17 (tez zgoda), 2x18 (którego zalety niesłusznie są niedostrzegane przez jego komediancki charakter), 2x19, 2x21 (!), 2x23 (racja, Q__ ), 2x24 (!!);

3x02, 3x04, 3x05 (zgoda), 3x06 (o ile pamiętam), 3x08,09 (nie jest doskonały, ale jak na odcinek o podróży w czasie...), 3x11 (nie taki mocny jak 2x18, ale godna uwagi kontynuacja), 3x12 (!), 3x13, 3x15, 3x16, 3x17 (dla mnie jeden z bardziej interesujących odcinków z Borg, widać nie musi być pościgów i nawalanki, żeby było ciekawie ), 3x21 (znowu zgoda, Q__), 3x23 (nie wiem, czy to jest najmądrzejsze, ale ten pomysł baaaardzo mi się spodobał), 3x25 (!) i oczywiście 3x26.

Tak przynajmniej zapamiętałem, kiedy oglądałem serial 8 lat temu. Ale już się wziąłem za jednoczesne powtarzanie sobie VOYa i TNG (jak na razie skończyłem I sezony), więc może zrewiduję swój pogląd (na razie zostanie po staremu).

Wymieniłem głównie same numery odcinków, ale chętnie zareaguję na ewentualną polemikę i uzasadnię każdy wybór z osobna

Korrd


Szczerze? Jakoś nigdy mnie nie przekonał. Stanowczo wolę "Emissary".


Widzę, że lubicie tego słynnego buraka z trzaskaniem horyzontem zdarzeń i wychodzeniem z czarnej dziury na podświetlnej. (A serio: wiem, wiem, że poza megabzdurą są tam ciekawe relacje między postaciami. To przypadek podobny nieco do słynnego TOS "The Immunity Syndrome".)


Fakt, pierwszy zawiera ciekawy dylemat (nawet gdy jest neelixocentryczny), drugi zaś rozwija b. istotny, a nie rozwijany prawie nigdzie (poza w/w 1x03) wątek.


To było efekciarskie.


A, tak, bardzo dobry odcinek. Taki... TNGowski...


Racja, Korrd


"The Q and the Grey"? Dla mnie to było przeszarżowane...


Skala biologicznego absurdu iście TOSowa.


Fajne pomysły, i fajne w oglądaniu odcinki, ale jeden trochę o niczym, drugi autotematyczny (tzn. tyle, ze rozwija kanon, ale i w TOS już takie bywały).


Pomysł dobry, wykonanie od połowy zaczyna kuleć.

ps. Teraz ambitne zadanie: poszukać dobrych - w skali ogólnotrekowej - odcinków ENT Ktoś się podejmie?

Parę by się znalazło .

Regeneration , Azati Prime , historie o Klingonach oraz Suraku z 4 sezonu .

Generalnie większość z 3 i 4 sezonu to duża poprawa w stosunku do tego co było , nawet jak sam sezon 3 jest oparty na bzdurnej akcji po której w późniejszych .

reyden


Zgodzę się pół na pół... Od strony wykonania i wywiązywania się z obowiązku bycia prequelem zaczęło być znacznie lepiej, ale konceptualnie Coto nie wybił się nigdy ponad poziom "Vox Sola"... stworzonego jak na ironię przez B&B...

W sumie nie wiem czy lepiej by nie było, gdyby pomysły-szkielety z pierwszych sezonów ubrać w mięso jakiego dostarczał Manny C.

(Skądinąd - powtórzę obsesyjnie - to wykonawcze słabowanie ENT było, IMO, smutnym efektem odsunięcia (się) od projektu Pillera, Moore'a, Wolfe'a, w końcu i Menosky'ego*, któremu VOY w sumie zawdzięcza, że jakoś dotrwał do końca mimo bragizmów.)

* warto zauważyć, że Menosky był jednym z producentów TNG od 5x01 do 5x26, a VOY od 3x03 do 6x26 i porównać sobie z ogólną kondycją obu serii w tym czasie, zwł., że - jak wiadomo - po odejściu Pillera zaproszony został (przez Bragę zresztą), by zastąpił w/w w roli faceta nadzorującego skrypty (czyt. trzymającego za twarz scenarzystów) VOY...

ps. Skoro o Coto wspomniałeś:

A to znów Menosky - widać, że facet z MIT*


* tak, styl jurajskiego Malcolma nawiązywał do autentycznej mody - na czerń i włosy w nieładzie - popularnej w kręgach Massachusetts Institute of Technology:

Q

Sie Adminu blog podoba?

Admin ranking filmów czyta:

#11 — Star Trek V: The Final Frontier (1989)
#10 — Star Trek VI: The Undiscovered Country (1991)
#9 — Star Trek: Nemesis (2002)
#8 — Star Trek III: The Search for Spock (1984)
#7 — Star Trek: Insurrection (1998)
#6 — Star Trek Generations (1994)
#5 — Star Trek: First Contact (1996)
#4 — Star Trek IV: The Voyage Home (1986)
#3— Star Trek (2009)
#2 — Star Trek: The Motion Picture (1979)
#1 — Star Trek II: The Wrath of Khan (1982)

http://wherenobloghasgonebefore.blogspot.com/2013/ 04/trek-movies-worst-to-best.html

I jak?

Dathon


Powiem w ten sposób... Dwa pierwsze miejsca na podium - w jakiej kolejności by ich nie obsadzić - są bezdyskusyjne (IMO). Nie ma więcej kinowych Treków nakręconych na takim poziomie.
Trzecie miejsce "jedenastki"? To z kolei wybór mocno dyskusyjny, ale... umiem go pojąć. W sumie wszystkie Treki poza dwoma pierwszymi mają jawnie nonsensowne fabuły, jak się zastanowić, a pierwszy z filmów Abramsa jest przynajmniej filmowy i kasowy. No i - lepiej czy gorzej - ożywił serię, co by o nim nie gadać.
Czwórka i FC? Odniosły jakiś sukces w fandomie i poza nim. Są - jako się rzekło - bzdurne fabularnie, ale radzą sobie z tym (w sumie lepiej niż "jedenastka" nawet), ponadto stanowią wdzięczną familijno-popcornową rozrywkę (tak, groza w FC to groza nastoletnia).
Małym pokrzywdzonym tego rankingu jest INS, wielkim ST VI - oba te filmy, fakt, że nieco (TUC) lub całkiem (IX) nieudolnie usiłują powiedzieć dość istotne rzeczy, poza tym są dość klimatyczne (no i Meyer z Pillerem zasługują na więcej).
GEN? Bodaj za wysoko, choć rozumiem, czym się broni - oddaniem, chwilami, klimatu TNG i tonami fanservice'u. Dość bezczelna metoda przyciągania fanów, ale - co było do przewidzenia - skuteczna.
ST III? Zły film z dobrymi elementami. Bennettowi nie po drodze z roddenberry'owską utopią, ale to co daje na jej miejsce ma swój klimat, nawet jeśli w połowie broni się bardziej powiązaniem z TWoK i TVH niż samoistnymi zaletami. No i Vulcan dość ładny. Zasłużone miejsce blisko końca, ale i zasłużone, że nie na samym końcu.
NEM i ST V? Wiadomo... Camp i odsłony serii, o których nie tylko Klingoni nie lubią rozmawiać... Wykonanie - na każdym tegoż wykonania poziomie - topi ambitną tematykę i ściąga ją na samo dno. (Choć - jako lojalni fani - zauważmy tę tematykę, mimo wszystko.)