Steven Erikson (od Malazańskiej Księgi Poległych) wystosował list otwarty do Fullera i Kurtzmana:

The Future of Star Trek (an open letter to Bryan Fuller and Alex Kurtzman)

Dear Bryan and Alex,

It is no accident that the last two starships (if we take the latest trailer as accurate) named the Enterprise have crashed into ruin on planets. No better symbol can be imagined for the descent of Gene Roddenberry’s dream, and the close, undeniable parallel that is our collective loss of faith in a better future.

This is not an essay pointing a finger of blame at the Star Trek franchise. As influential as Trek is to our past, present and future mythology, it nevertheless more often served to reflect cultural mores, as opposed to guiding them. And yet, in its original manifestation, Star Trek sought precisely that: to guide and instruct. Somewhere along the way, the boldness of that vision, with its blazing optimism, fell away.

The reasons for why this happened are myriad, and probably worth some contemplation before I proceed towards offering a manifesto of sorts for the future of the franchise. If this notion – of a manifesto – seems both presumptuous and pointedly uninvited, that’s fine. I am proceeding from a notion of what Star Trek offered to us all, to what it became, and ultimately, to where it is going, particularly now on the cusp of a new television series within the Star Trek universe. And I am doing all this from the standpoint of a lifelong fan, an undaunted Trekker caught in a cycle of optimism and disappointment with every new ST iteration that comes along.

Every work of art and every creative endeavor is a product of its time. As such, it reflects the world in which it was created, addressing imminent issues, concerns and attitudes. The nature of this reflection can be reactive or proactive. It can recoil towards a stalwart defense of the status quo in times when that status quo is perceived as threatened; or it can advance the shift in paradigm and thus effect, as best it can, social change.

Few would argue the stance Gene Roddenberry took with his original vision of Star Trek. The man was an unrepentant Revolutionary, a humanist of the highest order, and his vision of a distant future civilization of humans united rather than divided, tolerant as opposed to intolerant, enlightened rather than benighted, was the driving force for the original series.

Curiously, at the time of its production, there was no paralyzing consequence when it came to invoking high drama among the characters in the original series: that would come later with The Next Generation.

The original series offered us strong, recognisable characters. So consistent in their traits, these characters became predictable in their anticipated reaction to events in the episodes, and this was not a bad thing, not a weakness but a strength. We knew how McCoy would react. We watched with glee the foil that Spock often provided. We well understood the battles between emotion and reason, and how Kirk bridged the two time and again. We recognised Scotty’s reverence for his ship, Chekov’s nationalistic pride, Sulu’s quiet ambition, Rand’s adoration of her captain, Uruhu’s love of music, Chapel’s unrequited love for Spock…

These may seem simplistic now, but they aren’t. They are crucial in their consistency, utterly necessary in the conflicts they invite for the crew of the Enterprise. They lie at the heart of the natural drama of the Original Series, acting in response to the weekly external sources of conflict or threat. They were the spine upon which the burden of the unknown settled, week after week, out in the depths of space, and the strain and struggle of that burden delivered to us, the viewer, that essential identification and empathy for the crew of the Enterprise.

Contrast that with the crew of The Next Generation. Sure, we had Data in his desire to be human. We had Picard as the reluctant commander, and every now and then, we had Worf doing something other than voicing the wrong opinion on the bridge and having his violent impulses swiftly reigned in by Picard. The other characters? Few had predictable traits, distinct or definitive personalities. Most of their lines could have been uttered by another character, with little effect on the story. Even Troi’s psionic empathy served mostly to advance the story via expository short-cuts, offering up observations that any competent person might surmise based on tone and body language. Riker – who was he? Does anybody know? Dr. Crusher? More robotic than Data. Geordi? Set aside the technobabble and who was he? Oh, right, he was a nice guy. They were all nice. And that was the problem.

I watched the entirety of this series in a state of frustration. Now, Roddenberry himself was responsible for the Happy Camper setting of TNG, insisting that there be no conflict between the regulars. To this day, I do not understand his thinking with this. Any future civilization based upon humanist precepts is actually dependent upon discourse and a participatory role that embraces all points of view. It thrives on debate, on the strength of language in navigating the moral challenges awaiting it. More to the point, there is no conceivable future for us where we have been immunized from internal conflict, from battles of conscience and episodes of soul-searching doubt. The absence of all this in the Roddenberry years of TNG made its cast into a host of zombies, constricted, paper-thin, unified in the blandest sense of the word.

Bryan, you have been quoted regarding your sense of this Roddenberry sensibility, describing his (and Star Trek’s) legacy as one “that is all-inclusive. It’s a world that promises an evolution of the human condition; that had moved on beyond hate and fear, and embraced true Christian values of tolerance, acceptance, and loving thy neighbour, and being inspired by thy neighbour” (Star Trek Magazine, Issue 56). A most laudable sentiment, as much humanist as it is Christian. You go on to say that “Roddenberry was very insistent … that these are evolved human beings, so they didn’t have conflict with each other, they have conflict outside.”

The Next Generation series (and those that followed) revealed the flaw in that thinking. A world where everyone agrees is not a world embracing tolerance; it is in fact its very opposite, defined by an absolute homogeneity of thought and world-view. A humanity that has reached a point where everyone agrees on everything, has become a species of automaton, and one can only wonder at a civilization-wide education system that hammers out dissent, scepticism, free-thinking and diversity of thought. The original series was unafraid of conflicting points of view among its cast of regulars. TNG and those series that followed seemed terrified of it.

“Star Trek will survive on the quality of its drama – not on the special effects, not on the strange aliens, and not, alas, on the legacy of what has gone before.”

In imagining a future humanity that has left social and cultural conflict behind, Roddenberry seemed to have conflated that collective ideal with a homogenized collection of (non)personalities, and now I fear the same for this new series. My heart went out to those actors as they struggled to find out who they were supposed to be; nor was it enough to simply paint layer after layer of experience upon these characters: like the Enterprise itself, no evidence of wear and tear showed itself in those characters (until later in the series), and what did eventually come owed as much to the physical ageing of those actors as anything else.

If the previous commentary on TNG infuriates the fans of that ST series, I do apologise. I mean, I get it. It got better. It acquired gravitas as the years went on. Some wonderful episodes were done and some secondary characters were brilliantly conceived (Q). I don’t deny any of that. But … the original series needed what, four, five episodes, to utterly nail its cast of regulars? By the first season’s end, did anyone doubt who Spock was, or McCoy, or Kirk? No. We knew them. We watched them, avidly, and we were right there with them, in adventure after adventure.

The distinction is important. Television is now the most dominant media when it comes to dramatic visual storytelling: the level of quality has never been higher. Star Trek will survive on the quality of its drama – not on the special effects, not on the strange aliens, and not, alas, on the legacy of what has gone before. Bryan and Alex, don’t handcuff the actors and scripwriters by insisting on the fundamental flaw on Roddenberry’s later thinking. The story needs to reflect diversity of thought, needs to explore the clash of opinions, and above all, needs to tackle issues and subjects where both sides can be right, and no simple solution is possible.

Take Star Trek and stand apart, and we will follow you.

But let’s set Roddenberry’s TNG mis-step aside. He lost his direct input during the Next Generation series, and those creators who followed seemed to flounder in the man’s legacy. With DS9, Voyager and then Enterprise we saw efforts at invoking conflict or at least divergent opinions among the cast, although more often than not these original set-ups soon lost their edge: establishing premises that invited such conflict (Voyager) quickly ironed them out (the revolutionary freedom-fighters of Chakotay and his Maquis crew, the anti-authoritarian origins of Paris – imagine a Voyager series where both the USS Voyager and Chakotay’s Maquis ship ended up in the Delta Quadrant, where they were forced to travel together out of mutual protection, even as they fought each other for the moral high-ground. Now that would have been an amazing series).

Zapłacę za sporządzanie polskich streszczeń angielskich cytatów wrzucanych przez Q__

A w temacie, z tego, co się zorientowałem, to optymizm się po prostu nie sprzedaje. Ludzie wolą dramatyzm. Najlepiej jakąś wielką i widowiskową katastrofę. Szczęśliwa przyszłość? Kto na to pójdzie do kina?

I sobie przewrotnie odpowiem - ogromny sukces Gwiezdnych Wojen wynikał ponoć właśnie z faktu tchnięcia optymizmem. Ale czym się różni optymizm starwarsowy od trekowego? Przecież to w SW mamy niszczyciele planet i wszechobecne złowrogie imperium...

pirogronian


I tak, i nie. Zauważmy jednak, że rekord finansowy TMP i oglądalnościowy TNG, Treków najbliższych - posądzanej o cukierkowość - wizji Roddenberry'ego nadal nie został pobity. Znaczy: ludzie to jednak kupują, tylko większość scenarzystów - przywykła do hollywoodzkich schematów - nie umie takich historii pisać i się burzy.

BTW. mam wrażenie, że zbuntowani scenarzyści (a Erikson za nimi), trochę za ostro (i nieco opacznie przez to) rozumieją Roddenberry'owski brak konfliktów (choć S.E. jakby wyczuwa w czym rzecz pisząc o kiepskim umocowaniu niechęci Sisko do Picarda). Otóż bohaterowie ST w wydaniu klasycznym nie są rasistami itp., ba, ogólnie nie darzą nikogo irracjonalną, a ugruntowaną, niechęcią. Nie pasuje też do nich to, ku czemu ciążył Moore (a co mamy w nBSG) - nie będą obsesyjnie walczyć o władzę, ani na podstawie tragicznie niekompletnych przesłanek rozpoczynać grożącej rozlewem krwi konfrontacji. Są znacznie rozsądniejsi niż my, po prostu. Zauważmy jednak, że Roddenberry zawsze dopuszczał konflikty racji - popatrzmy na "The Measure of a Man" - swoistym szwarccharakterem jest tam komandor Maddox, tylko, że nie robi on w swoim przekonaniu nic złego, ani nie kieruje się prywatą - ot, traktuje Datę jako rzecz, bo w świetle swojej, mocno teoretycznej, wiedzy ma prawo tak myśleć. Zasadniczo to jest fajny facet, któremu leży na sercu dobro Federacji. Bohaterowie, którzy z Datą służyli, mają wrażenie, że osąd Maddoxa jest błędny, że krzywdzi istotę rozumną, ich kolegę. I potrzeba aż procesu sądowego, by rzecz rozstrzygnąć (i doprowadzić do tego, że Data z Maddoxem staną się kajndof przyjaciółmi). Albo "Who Watches the Watchers" - Picard i Beverly przeciwstawiają się sobie - on w imię racji cywilizacyjnych, ponadjednostkowych (wchodzi w optykę mędrca z wieży z kości słoniowej, polityka, gotowego poświęcać jednostki dla wyższego celu), ona w imię Przysięgi Hipokratesa i zwykłej, ludzkiej, empatii. Które z nich ma rację? Tu to chyba nawet nierozstrzygalne - trzebaby zbadać wszystkie odnogi multiversum, w których uratowano tego Mintakanina, i wszystkie, w których pozwolono mu umrzeć. Albo TMP - Kirk, powiedzmy wprost, pogrywa na początku jak sukinsyn, ale ta jego prywata jest b. specyficzna, on naprawdę wierzy, że jest idealnym kapitanem dla Enterprise'a, a jego powołaniem jest odkrywać, dokonywać Kontaktów. On tego nie robi po to, by pognębić Deckera (choć wie, że temu drugiemu nie jest łatwo), on robi to, bo uważa, że nie ma alternatywy (i w pewnym momencie orientuje się, że świat poszedł do przodu, a on wyszedł na upartego dziadkoida , który naraził życie załogi).
Nie mieści mi się jakoś w głowie, by Roddenberry chciał wyeliminować takie rzeczy ze scenariuszy.

Nawiasem: zobaczmy, że epigonom też czasem to wychodzi - spójrzmy na "Duet" - mamy tam oficer aspirującą dopiero do wstąpienia do GF, wychowaną poza Federacyjną sielanką, dotkniętą przez wojnę i okupację, dlatego mającą prawo reagować bardziej irracjonalnie, bardziej jak współczesny nam człowiek... i mamy naprzeciwko niej przedstawiciela niedawnych katów - jest między nimi bardzo ostro, ale rzecz kończy się na swój sposób dobrze, choć tragicznie, nawiązaniem nici porozumienia, znalezieniem punktów wspólnych... I oznacza istotny krok na drodze do federalizacji Kiry. Spójrzmy na "Pathfindera" - tam antagonistą jest komandor Harkins, żaden łotr - facet uważa się za przyjaciela Barclay'a ... i niebezzasadnie - chce go przecież swatać z jakąś swoją kuzynką czy szwagierką, a jednocześnie nie ufa reginaldowej ocenie sytuacji, bo zna historię jego zaburzeń psychicznych. Znów całkiem porządny facet i konflikt wynikający z logicznych przesłanek, nie irracjonalnych antypatii.
Jakoś mi się zdaje, że Gene byłby dumny z tych epizodów i tego jak ich fabuły rozegrano...

(Ba, nawet ten Sisko z "Emissary", choć nieco naciągany w kierunku współczesności, jest - IMHO - do akceptacji. Przecież on nie planuje Picarda zabić, nie wszczyna krucjaty, by wydalić go z GF, nie podkłada mu świń - przeciwnie: podaje mu rękę, wykonuje jego rozkazy... Po prostu nie potrafi w 100% powstrzymać pewnych atawistycznych, b. ludzkich, odruchów w obliczu człowieka, którego twarz kojarzy mu się z największą tragedią jego życia.)


Wiesz, są z pewnością tacy, dla których niszczyciele planet i wszechobecne złowrogie imperium to byłoby spełnienie ich najskrytszych marzeń, czyli wizja b. optymistyczna (ot, takie realne odpowiedniki dumnych filarów First Order z EP VII).

Inna sprawa, że optymistyczne przesłanie SW to było zwycięstwo Dobra mimo tego (no, fakt, teraz to zwycięstwo okazało się dość wątpliwe jakby).

ps. Wracając jeszcze do tego, co zacytowałem... W zasadzie Erikson postawił ciekawe pytanie - czy jednomyślność załogi TNG (idąca coraz dalej z sezonu na sezon - tak, chyba bardziej łopatologiczne myślenie Bermana bym za to winił), nie miewa czasem lekko totalitarnego charakteru? Chyba, faktycznie - by pozostać w zgodzie z ideałami Treka - to powinien być twórczy kolektyw, w którym zdarza się rywalizacja nieantagonistyczna i zderzenia opinii (nie mylić z prywatnymi przepychankami). (Inna sprawa, że ma też rację, iż to co dały na to miejsce następne serie było jeszcze ułomniejsze zazwyczaj...)

Hmm... Może się szykować ponowna fuzja CBS-u z Viacomem, spółką-matką Paramountu, co oznaczałoby prawa do Treka znów w jednych rękach (i to w rękach Moonvesa...):
http://touch.latimes.com/#section/-1/article/p2p-8 7344838/
http://1701news.com/node/1218/could-treks-parents- get-back-together.html

ps. Można się przy okazji dowiedzieć, że Treka posiada w sumie ten pan (główny udziałowiec obu w/w firm):
http://en.wikipedia.org/wiki/Sumner_Redstone
Acz jego kontrola jest już b. ograniczona:
http://deadline.com/2016/02/sumner-redstone-former -caretaker-deems-him-a-pawn-in-fight-over-viacom-1 201705536/
http://www.nytimes.com/2016/01/23/business/media/j udge-orders-medical-examination-of-sumner-redstone .html

Jeszcze a propos tego, co Erikson zarzucał TNG. Może klluczem do zatarcia negatywnego wrażenia totalitarnej jednomyślności jest nie tyle moore'owskich konfliktów w stylu nBSG ile czerpanie... z kina wschodnioeuropejskiego (...jak na ironię pod totalitarną władzą powstałego)?

Zacytuję pewien komentarz (umieszczony pod tekstem o czym innym, tj. o breżniewowskiej stagnacji):

'You might like "Ikarie XB-1" and "The Andromeda Nebula" because both films have a strong theme about co-operation for survival in space and although the captain has the final word, he (it's always a he) takes advice from others and doesn't come across as a presidential or monarchical figure. I've seen a few episodes of "Star Trek: The Next Generation" with Patrick Stewart and I was struck by how king-like and dominating his character was. Similarly "The Sky Calls / Nebo Zovyot" aka "The Call of Heaven" is a plea for humility and co-operation between the superpowers in seeking scientific knowledge; there is also a sideswipe at the Western news media in jacking up national rivalries!'
http://www.bbc.co.uk/blogs/adamcurtis/2012/01/the_ years_of_stagnation_and_th.html?postId=111581295

Właśnie... Skoro o tym mowa, może zacytuję coś z wschodnioeuropejskiej SF...

"Dyrektor zaśmiał się zgryźliwie.
- Jak ci się to podoba, Leonidzie? - powiedział. - Szczególny przypadek! Tak, widać, że Tęcza jest za daleko i wszystko, co się u nas dzieje, wydaje się wam zbyt nieistotne. Miły przyjacielu, właśnie ten szczególny przypadek po brzegi wypełnia moje życie, a przecież nawet nie jestem zerowcem! Zupełnie już opadam z sił, moi drodzy! Przedwczoraj w tym gabinecie własnoręcznie rozdzielałem Lamondois i Arystotelesa i teraz patrzę na moje ręce - wyciągnął przed siebie krzepkie, opalone dłonie - i, słowo honoru, dziwię się, że nie ma na nich ukąszeń i zadrapań. A pod oknami ryczały dwa tłumy i jeden huczał: “Fala! Fala!”, a drugi wył: “T-zero!” I myślicie, że była to dyskusja naukowa? Nic podobnego! To była średniowieczna domowa kłótnia z powodu energii elektrycznej ! Pamiętacie może tę śmieszną, choć przyznam, nie w pełni zrozumiałą książkę, w której człowieka obito za to, że nie gasił światła w ubikacji? “Złoty kozioł” czy “Złoty osioł”?... Otóż Arystoteles i jego banda usiłowali obić Lamondois i jego bandę za to, że zagarnęli w swoje łapy całą rezerwę energii... O, Tęczo moja! Jeszcze rok temu Arystoteles i Lamondois skoczyliby jeden za drugim w ogień! Zerowiec zerowcowi był przyjacielem, towarzyszem i bratem i nikomu nawet przez myśl nie przeszło, że zafascynowanie Forstera. Falą rozłupie planetę na pół! Na jakim ja świecie żyję? Niczego nie starcza: energii nie starcza, aparatury nie starcza, o każdego żółtodzioba-laboranta toczy się boje! Ludzie Lamondois kradną energię, ludzie Arystotelesa łapią outsiderów i usiłują ich werbować - nieszczęsnych turystów, którzy przylecieli tu na wczasy albo żeby napisać o Tęczy coś dobrego! Rada - Rada!!! - przekształciła się w organ rozjemczy! Poprosiłem o przysłanie Prawa rzymskiego... Ostatnio czytuję wyłącznie powieści historyczne. Tęczo ty moja! Wkrótce będzie potrzebna policja i sąd przysięgłych. Przyzwyczajam się do nowej i dziwacznej terminologii. Przedwczoraj nazwałem Lamondois pozwanym, a Arystotelesa powodem. Bez zająknienia wymawiam takie słowa jak jurysprudencja i jurysdykcja!...
/.../
Drzwi otworzyły się szeroko i do gabinetu wszedł szybkim krokiem niewysoki, bardzo elegancki i ładnie ubrany mężczyzna. W gładko przyczesanych, czarnych włosach sterczały mu jakieś rzepy, a nieruchoma twarz wyrażała zimną, hamowaną wściekłość.
- O wilku mowa... - zaczął dyrektor wyciągając doń rękę.
- Proszę o dymisję - dźwięcznym, metalicznym głosem przemówił przybyły. - Sądzę, że nie jestem zdolny do dalszej pracy z ludźmi i dlatego proszę o dymisję. Przepraszam. - Szybko ukłonił się astronautom. - Kaneko, planista-energetyk Tęczy. Były planista-energetyk.
Gorbowski pospiesznie zaszurał nogami po śliskiej podłodze, próbując jednocześnie podnieść się i ukłonić. Szklaneczkę z sokiem podniósł przy tym nad głową upodabniając się do pijanego gościa w triclinium u Lukullusa.
- Tęczo ty moja! - krzyknął dyrektor z zakłopotaniem. - Co się jeszcze zdarzyło?
- Pół godziny temu Symeon Gałkin i Aleksandra Postyszewa podłączyli się potajemnie do strefowej podstacji i pobrali całą energię na dwie doby naprzód. - Po twarzy Kaneko przebiegł skurcz. - Maszyna była przeznaczona dla uczciwych ludzi. Nie znam podprogramu uwzględniającego istnienie Gałkina i Postyszewej. Fakt niedopuszczalny, chociaż, niestety, nie jest dla nas czymś nowym. Zapewne poradziłbym sobie z nimi. Ale nie jestem dżudoką ani akrobatą. I nie pracuję w przedszkolu. Nie mogę dopuścić, żeby zastawiano na mnie pułapki... Zamaskowali podłączenie w gęstych zaroślach za wąwozem, a w poprzek ścieżki przeciągnęli drut. Doskonale wiedzieli, że pobiegnę, aby powstrzymać olbrzymi upływ prądu... - Nagle zamilkł i zaczął nerwowo wyciągać rzepy z włosów.
- Gdzie jest Postyszewa? - spytał dyrektor bliski apopleksji. Gorbowski usiadł prosto i lękliwie podkulił nogi. Na twarzy Marka malowało się żywe zainteresowanie wydarzeniami.
- Postyszewa zaraz tu będzie - odrzekł Kaneko. - Ja także jestem pewien, że to ona była inicjatorką całego skandalu. Wezwałem ją w pańskim imieniu.
Matwiej przysunął do siebie mikrofon informacji ogólnej i przemówił niezbyt głośnym basem:
- Uwaga, Tęcza! Mówi dyrektor. Incydent z ubytkiem energii jest mi znany.
Wstał, podkradł się bokiem do Kaneko, położył mu rękę na ramieniu i powiedział przepraszająco:
- Cóż robić, przyjacielu... Przecież mówiłem: nasza Tęcza zwariowała. Wytrzymaj, przyjacielu! Ja też wytrzymuję. A Postyszewej zaraz zmyję głowę. Zrzednie jej mina, sam zobaczysz...
- Rozumiem - powiedział Kaneko. - Proszę wybaczyć; byłem wściekły. Jeśli pozwolisz, pojadę na kosmodrom. Najpaskudniejsza dzisiaj sprawa to wydawanie ulmotronów. Przyleciał statek desantowy z ładunkiem ulmotronów.
- Wiem, wiem - powiedział dyrektor współczująco. - Jakże mógłbym nie wiedzieć. Oto właśnie - wycelował swój kwadratowy podbródek prosto w astronautów - z satysfakcją przedstawiam: moi przyjaciele. Dowódca “Tariela”, Leonid Andriejewicz Gorbowski, i jego nawigator Mark Walkenstein.
- Miło mi - powiedział Kaneko chyląc głowę pełną rzepów.
Mark i Gorbowski także skłonili lekko głowy.
- Postaram się ograniczyć uszkodzenia statku do minimum - powiedział Kaneko bez uśmiechu, odwrócił się plecami i poszedł ku drzwiom.
Gorbowski z niepokojem popatrzył za nim.
Drzwi przed Kaneko otworzyły się. Uprzejmie usunął się w bok, ustępując komuś z drogi. W drzwiach stała ich nowa znajoma - brunetka w białej kurteczce z poobrywanymi guzikami. Gorbowski zauważył, że szorty miała przepalone z boku, a lewą rękę - wymazaną sadzami. Przy niej elegancki i zadbany Kaneko wydawał się przybyszem z dalekiej przyszłości.
- Proszę wybaczyć - powiedziała brunetka aksamitnym głosikiem. - Czy mogę wejść? Pan mnie wzywał, Matwieju Siergiejewiczu?
Kaneko obszedł ją szerokim łukiem odwracając głowę i skrył się za drzwiami. Matwiej wrócił do fotela, usiadł i wparł się rękami w poręcze. Twarz znowu mu posiniała.
- I cóż ty myślisz, Postyszewa - zaczął ledwie dosłyszalnie - że ja nie wiem, czyje to sprawki?...
Na ekranie pojawił się różowolicy młodzieniec w kokieteryjnie zsuniętym na bok berecie.
- Przepraszam, Matwieju Siergiejewiczu - powiedział uśmiechając się wesoło. - Chciałem tylko przypomnieć, że dwa komplety ulmotronów są nasze.
- Według kolejki, Karl - burknął Matwiej.
- W kolejce jesteśmy pierwsi - zakomunikował młodzian.
- To znaczy, że dostaniecie pierwsi. - Matwiej przez cały czas patrzył na Postyszewa zachowując srogą i nieprzystępną minę.
- Przepraszam jeszcze raz, Matwieju Siergiejewiczu, ale bardzo nas niepokoi zachowanie grupy Forstera. Widziałem, że wysłali już na kosmodrom ciężarówkę...
- Proszę się nie martwić, Karl - odrzekł Matwiej. Nie wytrzymał i cały rozpłynął się w uśmiechu. - No, naciesz swe oczy, Leonidzie. Przyszedł i skarży się! Kto? Hoffman! Na kogo? Na swego nauczyciela - Forstera! Wynoś się stąd, Karl! Nikt nie dostanie poza kolejnością.
- Dziękuję, Matwieju Siergiejewiczu - odpowiedział Hoffman. - Ja i Malajew bardzo na pana liczymy.
- On i Malajew! - parsknął gniewnie dyrektor wznosząc oczy do sufitu.
Ekran zgasł i po chwili zapalił się na nowo. Starszy, posępny mężczyzna w ciemnych okularach z jakimiś dodatkowymi urządzeniami na oprawie zahuczał z niezadowoleniem w głosie:
- Matwieju, chciałbym coś uściślić w związku z ulmotronami...
- Ulmotrony według kolejki - uciął Matwiej.
Brunetka westchnęła melancholijnie, przenikliwie popatrzyła na Marka i z pokorną miną przysiadła na brzeżku fotela.
- Nam się należy poza kolejką - powiedział człowiek w okularach.
- A więc otrzymacie poza kolejką - zgodził się Matwiej. - Istnieje kolejka pozakolejkowców i jesteś w niej ósmy.
Brunetka, pochylając się z gracją, zaczęła oglądać dziurę, następnie, pośliniwszy palec, starła z łokcia sadzę.
- Chwileczkę, Postyszewa - powiedział Matwiej i pochylił się do mikrofonu. - Uwaga, Tęcza! Mówi dyrektor. Rozdział ulmotronów dostarczonych przez gwiazdolot “Tariel” nastąpi według list zatwierdzonych przez Radę i o żadnych wyjątkach nie może być mowy. Tak więc, Postyszewa... Wezwałem cię po to, aby powiedzieć, żeś mi obrzydła. Byłem łagodny... Tak, byłem cierpliwy. Znosiłem wszystko. Nie możesz mi zarzucić okrucieństwa. Ale na Tęczę! Wszystko ma swoje granice! Jednym słowem, przekaż Gałkinowi, że odsunąłem cię od pracy i najbliższym gwiazdolotem odsyłam na Ziemię.
Olbrzymie, piękne oczy Postyszewej momentalnie napełniły się łzami. Mark z żalem pokręcił głową, Gorbowski zasępił się. Dyrektor patrzył na Postyszewa z wysuniętą do przodu szczęką.
- Teraz za późno na płacz, Aleksandro - powiedział. - Płakać trzeba było wcześniej. Razem z nami.

Do gabinetu weszła przystojna kobieta w plisowanej spódnicy i lekkiej bluzeczce. Była ostrzyżona na chłopaka, ruda grzywka spadała jej na oczy.
- Hello! - zawołała uśmiechając się przyjaźnie. - Matwieju, nie przeszkodziłam? O! - zauważyła Postyszewa. - Cóż to? Płaczemy? - Objęła Postyszewa za ramiona i przycisnęła jej głowę do piersi. - Matwieju, to przez ciebie? Jak ci nie wstyd? Pewnie byłeś nieuprzejmy. Czasami bywasz nieznośny!
Dyrektor poruszył wąsami.
- Cześć, Giną - powiedział. - Puść Postyszewa, została ukarana. Ciężko obraziła Kaneko i ukradła energię...
- Co za bzdura! - wybuchnęła Giną. - Uspokój się, dziewczyno! Co to w ogóle za słowa: “ukradła”, “obraziła”, “energia”! Komu ukradła energię? Przecież nie okradła Wioski? Nie wszystko jedno, kto z fizyków zużywa energię, Ala Postyszewa czy ten okropny Lamondois?!
Dyrektor wstał majestatycznie.
- Leonidzie, Marku - powiedział. - Oto Giną Peakbridge, główny biolog Tęczy. Gino, Leonid Gorbowski, Mark Walkenstein, astronauci.
Astronauci powstali.
- Hello! - powiedziała Giną. - Nie, nie chcę się z wami zapoznawać... Dlaczego obaj - zdrowi, przystojni mężczyźni - jesteście tacy nieczuli? Jak możecie siedzieć i patrzeć na płaczącą dziewczynę?
- Nie jesteśmy nieczuli! - zaprotestował Mark. - Gorbowski spojrzał na niego ze zdumieniem. - Akurat mieliśmy się wtrącić...
- Więc wtrąćcie się! Wtrąćcie! - rzekła Giną.
- No wiecie, koledzy! - zagrzmiał dyrektor. - Wcale mi się to nie podoba! Postyszewa, jesteś wolna. No, proszę już odejść... O co chodzi, Gino? Zostaw Postyszewa i przedstaw swoją sprawę... No widzisz, całą bluzę ci zaryczała. Postyszewa, proszę odejść, powiedziałem!
Postyszewa wstała i wyszła zasłaniając twarz dłońmi. Mark spojrzał pytająco na Ginę.
- Tak, oczywiście - powiedziała.
Mark obciągnął kurtkę, spojrzał surowo na Matwieja, skłonił się Ginie i także wyszedł. Matwiej z rezygnacją machnął ręką.
- Zrzeknę się stanowiska - jęknął. - Żadnej dyscypliny. Czy zdajesz sobie sprawę, Gino, do czego prowadzi takie postępowanie?
- Owszem - odpowiedziała podchodząc do stołu. - Cała wasza fizyka i calusieńka wasza energia nie są warte jednej łezki Alusi.
- Powiedz to Lamondois. Albo Pagawie. Albo Forsterowi. Albo, na przykład, Kaneko. A co do łez, to każdy ma swoją broń. I dosyć już na ten temat, jeśli łaska! Słucham.
- Tak, dosyć - powiedziała Giną. - Wiem, że jesteś równie uparty jak dobry. A z tego wynika, że jesteś nieskończenie uparty. Matwieju, potrzebni mi są ludzie. Nie-nie... - Poniosła do góry malutką dłoń. - Chodzi o sprawę bardzo ryzykowną i interesującą. Wystarczy, żebym skinęła palcem i połowa fizyków ucieknie swoim straszliwym kierownikom.
- Na twoje skinienie - dodał Matwiej - uciekną również sami kierownicy...
- Dziękuję, ale mam na myśli polowanie na kalmary. Potrzeba mi dwudziestu osób do odpędzania kalmarów od Wybrzeża Puszkina.
Matwiej westchnął.
- W czym ci zawiniły kalmary? - powiedział. - Nie mam ludzi.
- Chociaż dziesięć osób. Kalmary systematycznie ogołacają fermy z ryb. Co robią teraz “oblatywacze”?
Matwiej ożywił się.
- A, rzeczywiście! - przypomniał sobie. - Gaba! Gdzież jest teraz Gaba? Aha, pamiętam... Wszystko w porządku, Giną, dostaniesz dziesięciu ludzi.
- Fajnie. Zawsze wiedziałam, że jesteś dobry. Idę na śniadanie, niech mnie szukają. Do widzenia, kochany Leonidzie. Jedź z nami, bardzo się ucieszymy.
- Uf!... - odetchnął Matwiej z ulgą, kiedy drzwi zamknęły się. - Urocza kobieta - ale pracować wolę mimo wszystko z Lamondois... Ale ten twój Mark!
Gorbowski uśmiechnął się z zadowoleniem i nalał sobie jeszcze soku. Rozkosznie wyciągnął się w fotelu i po cichym pytaniu: “Można?” włączył odtwarzacz. Dyrektor również opadł na oparcie fotela."

Strugaccy, "Daleka Tęcza"

Czy coś w tym stylu nie byłoby zbawieniem dla Treka, pozwalając mu zachować i ideały, i niezbędną dozę człowieczeństwa? (Dodajmy, że sytuacja na Tęczy to sytuacja podwójnie wyjątkowa - daleko położona planeta-kolonia - wiadomo: wieczne braki - i w dodatku planeta priorytetowych badań naukowych bo stanowiąca fenomen niczym nasza Planeta Czasu... Te - zabawne dość... do czasu - awantury, to pochodna nadzwyczajnych warunków... ale też załogi GF często się z takowymi spotykają...)

I drugi odcinek podcastu SKoST mamy. Temat? Jak zwykle - przyszłość Treka (Beyond, nowa seria, fanprodukcje...):
http://trekclivos79.blogspot.com/2016/06/some-kind -of-star-trek-podcast-episode.html
https://soundcloud.com/user-171824072/skost-june-2 016

O ST i jego fandomie w historycznym ujęciu (tj. o Axanarze, o Abramsverse i niechętnych reakcjach nań, o Linie i Beyond, o tym jak fandom się rodził, o TNG i jego powolnej akceptacji, o wysypie fanprodukcji, o nowej serii); cytowanych jest sporo istotnych dla Treka osob:
https://www.buzzfeed.com/adambvary/star-trek-fando m

ps. Zauważyło ten tekst TM, najciekawsza jest chyba commentowa dyskusja:
http://trekmovie.com/2016/06/18/who-owns-star-trek -buzzfeed-asks/

Będzie potrzebny nowy Chekov :/

Gieferg

Właśnie dostałem info w tej sprawie od Kaia:
http://abcnews.go.com/Entertainment/wireStory/star -trek-actor-anton-yelchin-dies-car-crash-39972793

W następnym Treku pewnie będzie potrzebny. Dziwnie się ogląda film, wiedząc że aktor nie żyje. W Szybkich i Wściekłych to było odczuć, szczególnie w ostatnich scenach. Widząc efekt komputerowy, odjazd auta w lewą stronę.

Nawet nie widziałem, że jego rodzice pochodzili z Rosji. Teraz wiem, czemu miał tak idealny radziecki akcent. Bez problemu mógł dostosować go na potrzeby filmu.

Hmmm... Klasyczne filmy ST (+ GEN) znikają z Netfixu...
http://trekmovie.com/2016/06/21/classic-trek-films -warping-away-from-netflix-july-1st/
Co znowu knują te wytwórnie?

Kurwa mać (przepraszam, jeśli uznacie za stosowne dam sobie za to sam ostrzeżenie, ale inne słowa są nieadekwatne). Wytwórnie nasze umiłowane wypuściły właśnie wytyczne dla fanprodukcji. Są one następujące: jedna ekipa może nakręcić jedną historię zawierającą jeden lub dwa piętnastominutowe segmenty:
http://www.startrek.com/fan-films
http://trekmovie.com/2016/06/23/cbs-and-paramount- release-fan-film-guidelines/
http://www.treknews.net/2016/06/23/official-fan-fi lm-guidelines/
http://fff.trekbloggers.com/2016/06/23/the-hits-th e-fans-cbs-and-paramount-release-horrifying-new-gu idelines-for-trek-fan-films/
http://1701news.com/node/1245/cbs-paramount-releas e-much-anticipated-fan-film-guidelines.html

Jak dla mnie oznacza to koniec Treka, jakiego pokochałem (no, chyba, że nowy serial jakimś cudem okaże się wielkim sukcesem, godnym następcą TOS, TMP i TNG*... choć - na dziś - skutecznie pozbawiony zostałem chęci oglądania go...).

Wiecie, oczywiście, co to znaczy? Nie będzie nowych odcinków New Voyages/Phase 2, ani Continues, nie zobaczymy wielkiego finału Farraguta, ani REN "The Requiem", o gotowym Axanarze też możemy zapomnieć, to samo o szansach na powrót Federation Rising... Zostaną nam tylko stare, klasyczne, seriale (bo kto wie czy w następnym odruchu wytwórnie nie każą pousuwać dotychczasowych "za długich" fan-serii z YouTube). Jubileusz...

* bo to by może kompensowało stratę NV/P2 i STC...

Q__
Dodatkowo uderzył mnie ten punkt:

The fan production must be a real “fan” production, i.e., creators, actors and all other participants must be amateurs, cannot be compensated for their services, and cannot be currently or previously employed on any Star Trek series, films, production of DVDs or with any of CBS or Paramount Pictures’ licensees.

Czyli o obecności Tuvoka, Chekova, Suraka czy innych można zapomnieć.

Ja i tak nie byłem w stanie zaakceptować poziomu fanprdukcji, więc jakoś mnie to nie uderza... Natomiast jak najbardziej zgadzam się z tym, że postępowanie wytwórni jest żenujące. Dla wielu ludzi fanprodukcje były okazją do przeżywania Treka nie tylko poprzez ciągłe powracanie do oficjalnych produkcji.

Guauld


Swoją drogą ciekawe czy te limity oznaczają nie dość, że brak występów Probertów, Sternbachów i Drexlerów w TrekYards, to i zakończenie również tej produkcji (przekroczyła dwuodcinkowy limit), a przynajmniej jej odcinków o ST (zostaje opcja FleetYards z SW, BSG itd.)? Czy tylko fabuł to dotyczy?

Mav


Tak. Wystarczy popatrzeć choćby na, utrzymany w konwencji łzawego listu miłosnego do fandomu, tekst ogłaszający powstanie wytycznych:
http://www.startrek.com/article/star-trek-fan-film -guidelines-announced
(Zdecydowana większość fanów wypowiadających się w commentach pod nim jasno pokazała, co sądzi o tej miłości.)

Tymczasem parę informacji na gorąco, po przestudiowaniu iluś stron FB i topiców na TrekBBS, oraz dyskusji na TM, itd.: Pacific 201 i Ambush, jako projekty świeże, wciąż mogą powstać w sposób niezakłócony. Póki co ta sprawa ich nie dotyka. Twórcy "Yorktown..." sądzą, że zdołają - po pewnych skrótach - zmieścić się w wymaganym czasie (a wytwórnie wybaczą im występ Sulu - chcą z nimi o tym rozmawiać). Wiele ekip (np. twórcy INT*) wystąpiło do wytwórni z zapytaniem czy mają prawo nakręcić po jednym, finalnym, mieszczącym się w nowych wytycznych, epizodzie. Albo po szersze wyjaśnienia, po prostu (twórcy STC i Dark Armady). Są i takie, które zdecydowały się zaryzykować pozew i kręcić mimo wszystko (ekipa REN chociażby). Być może ekipa Axanaru też wróci do filmowania.
Wśród fanów wzrosła ilość wściekłych na Petersa, ale jeszcze bardziej liczba kibicujących mu i życzących pokonania CBSu i Paramountu w sądzie, skłonnych bojkotować itd. Prawie nikt, natomiast, nie broni tych regulacji.

* BTW. widzieliście odnowioną stronę Intrepida?
http://www.starshipintrepid.net/
Już po jej nowej oprawie (i nowych, profesjonalnych, mundurach na zdjęciach załogi) widać, że ta seria mogła wejść na wyższy poziom jakościowy i dać nam w końcu godnego XXIV-wiecznego fan-Treka, żal...

ps. Jeszcze wczoraj (przed północą) smutny news trafił gdzie trzeba:
http://www.startrek.pl/article.php?sid=1623

Uznajmy fakty, drodzy państwo - wytwórnie mają gdzieś zarówno Treka, jak i jego fanów, i jest tak od dawna. Wytwórnie liczą się tylko z jednym - z kasą. My sobie robimy statystyki, które filmy ile zarobiły i na tej podstawie próbujemy wnioskować, że powinno się wrócić do "ducha ST". Ale w CBS i PseudoGórze mogą mieć inne algorytmy, które jak im wykażą, że trzeba wszystko zniszczyć i zaorać, a zastąpić papką dla bezzębnych, to tak zrobią. I wściekły ryk fandomu ani jego zgodny bojkot nic tutaj nie zmienią. W świetle obowiązującego prawa proponuję zrobić sobie fandomowe uniwersum, na jakiejś wolnej licencji, i na nim niech się skupią dotychczasowe fanprodukcje

pirogronian


Takich światów do potencjalnego wykorzystania jest całkiem sporo - zbudowany wokół fabuły wyrzuconego z kanonu odcinka "Blood and Fire" gerroldowy świat Star Wolfa (do którego prawa zabezpieczył sobie Peters), świat Starplexu* - zaprzyjaźnionego z ekipą STC - Sawyera, świat robionego przez ludzi od REN "Blade of Honor", także rzeczywistości produkowanego przez ekipę HF Frontier Guard, Space Command kręconego przez Zicree i ogłaszanego po zablokowaniu Federation Rising nowego projektu Krafta. No i nie można zapomnieć o tym, że Cawley ma obecnie prawa do postaci/świata Bucka Rogersa... Ba, może nawet ze Straczynskim, który sobie prawa do B5 zachował szło by się dogadać...
Tylko, że - jak już pisałem - krótkotrwały zaledwie (i nie przekładający się na oglądalność) sukces nBSG, nieudane próby powrotu B5 na ekrany, fakt, że Frontier Guard nigdy nie udało się przebić do szerszej publiczności, brak chętnych do finansowania kraftowego projektu wreszcie, dowodzą, iż trudno będzie przebić się bez magicznego Star Trek w nazwie, zwł. gdy zależy się od fanowskiego crowdfundingu... A i personalne antagonizmy między fan-twórcami b. utrudnią budowanie wspólnego frontu... (To tak w ramach uznawania faktów...)

* http://www.startrek.pl/forum/index.php?action=vthr ead&forum=2&topic=3772

ps. Tymczasem twórcy Pacific 201 i Ambush potwierdzają, że zmieszczą się w nowych wymogach i nakręcą swoje:
https://www.facebook.com/pacific201/photos/a.25470 7751386016.1073741831.247683798755078/509962155860 573/
https://www.facebook.com/startrekambush/posts/1384 251544935197

EDIT:
SKoST o wytycznych i przyszłości fanprodukcji:
http://trekclivos79.blogspot.com/2016/06/there-be- fan-films-but-not-as-we-know.html

W otwarte universum wpisana jest niestety/stety dowolność jego zapełniania, liczne odnogi i rozgałęzienia. Nie widzę w tym problemu, wprost przeciwnie - będzie na poziomie podświadomym i emocjonalnym jasne, ze to tylko wymyślone historie, nie jakaś spójna historia, która byłaby czymś więcej, niż wytworem wyobraźni. wówczas i o spory i animozje trudniej, bo o co tu się spierać... Każdy bierze, co mu się podoba, albo dodaje. Podobna to jest sytuacja do niezbyt jasnych wydarzeń historycznych, czy wręcz legend. Krąży wiele opowieści, a jak przyjdzie odpowiedni reżyser lub twórca, to zekranizuje tak, jak mu się podoba, a jak zrobi to dobrze, to odnosi sukces. I nikt mu nie zarzuci, że "przecież to nie tak było", a najwyżej "a ja bym to inaczej zinterpretował". W założeniu to ma być zabawa, nie religia

pirogronian


Ja widzę: czy w ogóle zdołają się dogadać na tyle, by taki projekt wspólnie zacząć budować...

ps. Kawałek impaktu medialnego wiadomej sprawy:
http://www.geek.com/news/cbs-and-paramount-release -official-star-trek-fan-film-guidelines-1659271/
http://www.cinemablend.com/news/1526940/the-insane ly-strict-rules-star-trek-fans-must-follow-if-they -want-to-make-a-fan-film
http://www.tor.com/2016/06/23/new-star-trek-fan-fi lm-guidelines/
Dobrej prasy to te wytwornie nie mają...

Myślę, że to kwestia czasu. Można zwyczajnie powyjmować, co się chce z innych, małych projektów. Inna sprawa, ile osób się tym zainteresuje i zechce obejrzeć, ale zapaleńcom i fanom to z reguły nie przeszkadza... Jaki budżet miał Hidden Frontier? Zgaduję, że nieduży. Nie potrzebowali też wielkiego uniwersum, bo w sumie (chyba) historię stworzyli dosyć samodzielną...

pirogronian


Sami twierdzili, że kręcili odcinek za cenę jednego obiadu. Dziś (pomijam wytyczne), gdyby zainwestowali na starcie w lepsze mundury i rekwizyty (fazery i PADDy)*, i pozyskali do współpracy Richtera, Drexlera czy Krafta, który by im dodał lepsze CGI, mieliby za to profesjonalnie wyglądający serial.

* ten jeden punkt wytycznych ma kawałek sensu - na niektóre fan-mundury (m.in. te z HF, zwł. wczesnego) żal było patrzeć...

ps. Lane, tymczasem, wzywa do oporu:
http://fff.trekbloggers.com/2016/06/24/want-to-sen d-a-loud-message-to-cbs/
http://www.axanarproductions.com/fan-film-friday-w ant-to-send-a-loud-message-to-cbs/

I jeszcze komentarz Petersa dla "EW" (przedstawiciele wytwórni nie podjęli polemiki, nabrali wody w usta, chyba zrozumieli, że nie mogą liczyć ani na fandom, ani na media):
http://www.ew.com/article/2016/06/23/star-trek-fan -film-guidelines-axanar

Istotny wniosek z oficjalnego podcastu, cytuję za, poświęconym fanprodukcjom ST, blogiem Star Trek Reviewed:

"Engage, the Official Star Trek Podcast has clarified the Guidelines. They do not apply to films already released or well into production and do not apply to audio dramas. That means that nothing has to be taken down that is already up. Films like Aurora's second episode may be completed. Also, CBS does not own Star Trek music, so that is still an issue that must be dealt with separately."

Czyli przynajmniej to, co już w Sieci i to co w postprodukcji, (a więc istotne epizody NV/P2, STC i Farraguta, oraz Aurora) nie przepadnie. Dobre i to.

Jonathan Lane o fanach, wytwórniach i Treku:

The wrong people were in the room

Remember this scene?
http://youtu.be/skbmXIzxcZY
I was having a discussion a couple of days ago with one of the many Trekkers who is furious about these new Star Trek fan film guidelines from CBS. “It’s obvious that they just wanted to destroy all fan films forever!” he said with anger and disgust.
“I’m not sure that’s true,” I responded. “I think they sincerely wanted to help fan films by making these guidelines.”
He was shocked…especially since I’ve gone so far as to set up the SMALL ACCESS protest. He couldn’t believe I was being serious! But I was.
My wife is an attorney, and I used to work closely for many years with the Star Trek licensing department (back when they were still Viacom Consumer Products). Granted, I wasn’t in the conference room at CBS when these guidelines were written up, but I still think I know what happened and why it happened…and it was all because the wrong people were in the room.
Let me ‘splain…
I know from seeing my spouse in action that the first duty of an attorney is to protect their client at all costs. And a lawyer doesn’t simply guard against the obvious; he or she must think of every little possible thing that can go wrong. Many years ago, I had to sign a contract to work on a project for Disney–that document was as thick as a Dostoevsky novel! Lawyers do their job when they’re thorough.
I know from working with the licensing folks that their first duty is to protect their licensees, who are essentially clients of CBS paying for the right to make a licensed Star Trek product.
Now, think back to that scorpion story. In order for the scorpion (CBS and Paramount) and the fox (the fan filmmakers) to both make it across the river, the scorpion has to fight its nature and NOT sting the fox.
The wrong people were in the room.
I imagine that the lawyers and the licensing people had a large whiteboard and they put up everything they could think of that needed protecting about Star Trek intellectual property. Their goal for the meeting(s) was straightforward: find a way for fan films to be made in a small way that would keep them from being perceived as any kind of “real” (studio-produced) Star Trek–hence, the 15-minute rule–and also to protect the licensees–hence making fan films use store-bought uniforms and props. Almost every guideline was, I believe, a sincere attempt to find a way to make fan films acceptable to allow to exist while still performing the lawyers’ and licensers’ first duty: protection.
They were just doing their jobs. It’s their “nature.”
Now, perhaps I shouldn’t have said “the wrong people were in the room” as much as “the right people didn’t show up” (maybe they were busy; maybe they weren’t invited). And who are these “right people”?
The marketing the public relations department!
From that first letter-writing campaign back in 1968, Star Trek fans have been the poster child of an ultra-loyal, nearly-obsessed, activist base of support for a media franchise. Other Hollywood studios would kill to have fans as loyal and involved as Trekkies and Trekkers! We’ve endured, grown, strengthened, and supported this one franchise for fifty years!
In that time, other sci-fi series have built their own followings–Battlestar Galactica, Babylon 5, Stargate, Farscape, Firefly, etc.–but none except Star Wars has even come close to the size and unstoppable enthusiasm of Trek fans.
Trekkers have kept this franchise alive through multiple cancellations and have helped it thrive into a multi-billion dollar franchise. And how did we do that? We published fanzines. We designed new starships. We created artwork. We started fan clubs. We wrote fan fiction. We went to conventions. We sewed our own costumes and put on our own pointed ears and bumpy foreheads and blue antennae.
And most recently, we made fan films.
Those fan films weren’t always blockbuster quality. In fact, most were the fan equivalent of high school musicals where the kid singing “Sit Down, You’re Rocking the Boat” has his voice crack during the finale of the song (yeah, that was me). But they had heart! You could tell that these were labors of love. And the best thing about them was that they were getting better and better and better.
Were these improving fan films ever going to be a threat to the studios producing the “real” Star Trek? Of course not! As good as the sets look for Star Trek Continues or New Voyages, no fan is going to watch an episode and then NOT go and see Star Trek Beyond or NOT tune into the new series.
Just the opposite, in fact!
Fan films build excitement and enthusiasm for the media property…especially during those down times when the studios aren’t spending millions marketing the next movie or the 50th anniversary or the new TV series.
It’s been three years since the last media blitz for Star Trek from the studios for Into Darkness. And it was four years before that since the previous blitz. And what kept Trekkers excited during those lean years when the marketing dollars weren’t being spent? That’s right: fan films (among other things).
And the bigger and better that Star Trek fan films got, the more coverage they gained in the press. There was a great article in the New York Times that came out shortly after the release of Star Trek: Of Gods and Men. And once Prelude to Axanar was released, media coverage exploded (long before the lawsuit).
All that press coverage was FREE ADVERTISING for Star Trek…especially during the multi-year “hibernation” period between film releases.
And that’s why I say the right people weren’t in the room. While the legal and licensing scorpions were doing their jobs trying to make sure fan films stayed as small as possible–no fund raising above $50,000, no use of anyone who ever worked on any Star Trek series or movie, no ongoing series–there was likely (I don’t know for certain) no one in the room saying, “Hey, wait a second, guys!”
There was no one saying how important it is in today’s world of a million online distractions a minute to have something that gets the attention of your fan base. And moreover, something that does that and doesn’t cost your studio a penny.
With Star Trek fan films watered down to 15-minute, inexpensive, non-continuing vignettes, “bigger and better” is now completely off the table. Sure, some fans will still make videos, and some will still watch them. But the days of a million YouTube views in a week for Star Trek: Horizon and the days of coverage in Newsweek and The Wall Street Journal…those days are now gone. The fox has been stung by the scorpion, and now they both lose.
And the sad thing is, it didn’t have to be this way! A collective cheer and sigh of relief went up throughout Star Trek fandom after J.J. Abrams’ May 20th announcement that the lawsuit was “going away” and that “…the fans will be able to [continue] their productions.” It’d been months (pre-lawsuit) since I’d seen fandom so…well…happy.
And now I can’t remember a time when I’ve seen Star Trek fandom so miserable…not even when Enterprise was canceled just as it was getting good! Whether fans are blasting the new guidelines or blaming Alec Peters and Axanar or simply trying to tiptoe carefully through what is now a legal minefield so they can still try to find a quiet and humble way to continue making their once-proud fan series…the mood of fandom is undeniably sour and morose and defeated.
Happy 50th anniversary, Star Trek.
The timing couldn’t have been worse. But the scorpions were true to their nature, and the fox has been poisoned so close to the opposite shore of the river.
Will Star Trek die because of this? Will there be a mass “Trexit”? It’s hard to say. Maybe it’ll all blow over. But Star Trek fandom will never be the same as it was going into December of 2015, when fans were all excited and looking forward to the amazing golden anniversary of Star Trek: the new movie, the new TV series, and yes, the new fan films, too.
And the saddest part is, I don’t think the scorpion even realizes what it just did. And that’s the reason I’m trying to tell them…through Project: SMALL ACCESS. If you agree, please help spread the word.
www.axanarproductions.com/the-wrong-people-were-in -the-room/

Hmm... Jak się popatrzy na dyskusje na TrekBBS widać tezy, że Tommy Kraft (niedawno wychwalany jako - niby - przeciwieństwo chciwego Petersa) popełnił przestępstwo obiecując DVD z Horizonem tym, którzy wesprą jego nowy projekt, widać wypominanie twórcom REN, że zebrali fundusze bazując na marce Treka... Owszem, są to pojedyncze głosy, ale... zważywszy na związki tegoż forum z CBSem można mieć wrażenie, że grozi dalsze przykręcanie śruby fanprodukcjom, by nadciągające oficjalne "arcydzieła" były niezagrożone...

(Widać też tam przy tym już nie głupawe hejtowanie A.P. i Axanaru, a detaliczne, poważne, grzebanie w biznesowej przeszłości tego pierwszego, co sugeruje, że traktowany jest przez wytwórnie jako poważny przeciwnik, którego nie dało się ot tak zakrzyczeć.)

Czytam sobie te recenzje "trzynastki", a tam o tym, że to pełnoprawny blockbuster, że ładny film o niczym, że lekka komedia w tradycji ST IV z typowo sitcomowym poczuciem humoru, że nie wnosi nic nowego, czego byśmy nie znali, że Krall jest typowym płaskim villainem bez motywacji (żegnajcie złudzenia o ciekawym ideologicznym sporze), a jego przemiana pachnie niesławnym voyagerowym "Thresholdem", że "jedenastka" sugerowała, iż twórcy wiedzą dokąd zmierzają (zdawała się restartem, którego wady dalsze części rozgrzeszą), a okazało się to złudzeniem, że zakończenie Beyond nie ma sensu...
Owszem, jest przy tym mowa o tym, że dobrze uchwycono charaktery większości postaci, że obrazki ładne (to już jakby trailery zwiastowały). Owszem, mamy stację Yorktown (zwaną Babylon 5-bis), mamy Wątek Gejowski(TM), mamy te naukowe refleksje u podstaw CGI, ale zastanawiam się czy taki Trek jest nam w ogóle potrzebny? I czy są jakiekolwiek szanse, że nowa seria będzie lepsza?

hmmm... waham się czy iść do kina, raczej mnie te recenzje nie przekonują do wydania tych kilkudziesięciu złotych i zarezerwowania kilku godzin na wizytę w kinie.